kötü değilim. eksiğim ve dolduramıyorum kendimi. bu bir şehir meselesi değil, bu bir devlet meselesi değil. oyuncağını kaybeden çocuğun yüzündeki buruk ifade, ama ortada bir oyuncağın aslında hiç olmaması belki. yeri dolmuyor. ve kendime ait bir kara parçası bile henüz yok, ait olmadığım bir yerden boynuma geçirilen bir ipin hayatıma kattığı ince çizgideyim. ayaklarımın altında bir sandalye bile yok, sanki zaten çoktan ölmüşüm gibi.