Ece

🌻Tek hayali yazdığı hikayelerin sayfalarında kitap kokusunu duymak isteyen bir kız. 

Kaç yaşındasın bilmiyorum. Nerede yaşıyorsun, hangi okulda okuyorsun, neler yapmaktan hoşlanırsın bilmiyorum ama ördüğün duvarların arkasında kaldığını hissettiğinde o duvarların arkasında sen gibi birden fazla insanın kaldığını düşün. Her karanlığa ışık sızar, her geceye bir güneş doğar. Ağladığında gülebilirsin, düştüğünde kalkabilirsin. Öldüm dediğin an da nefes alarak tekrardan yaşayabilirsin. Gecenin karanlığında herkes uyuduğunda, kendinle baş başa kaldığın her anında ruhuna sarılabilir kendini sevebilirsin. Kimsenin seni sevmesine ihtiyacın yok. Kimsenin sen olmadan hayatlarının durduğunu düşünmüyorsun ya hani, evet bu doğru. Kimse kimse için hayatını durdurmaz. Fakat bu farkındalığın sana açmış olduğu o kapıdan içeriye bir adım at ve gerçeği gör. Kimse için sen de hayatını durduramazsın.
Zaman diye bir ilaç ismi yok. Bunu hepimiz kabulleniyoruz fakat zaman öyle bir şey ki, öldüm dediğin an seni tutup ayağa dikebilir ya da toz pembe yaşadığın dünyanı aniden kapkaranlığa çevirebilir. Zaman iyileştirmez ama uyuşturabilir. Unutturmaz ama yaranı dinlendirebilir. 
Zamana güven ve kendini ona bırak.
Kendinden başka kimseye güvenme. Çünkü seni bırakmayacağım, cümlesini tek yerine getiren kişi kendinsin. Kendini asla yalnız bırakma, onu kollarınla sar. Aynada ona gülümse. 
Hiç ölmeyecekmiş gibi sevme.
 Hiç ölmeyecekmiş gibi kırma.
 Emanet bildiğin can, bedeninden hiç ayrılmayacakmış gibi de zarar verme. Ağla ama güçsüz durma.
 Güçlü dur ama kimseyi ezme.
Dışarı çık. Gülümse. Koş. Müzik dinle. Resim çiz. Bir şeyler yaz. Bağır. Zıpla. Eğlen.
 Kimse senden değerli değil. 
Sen teksin ve kendine özelsin.
Sen, kusurlarınla güzelsin