❤︎

Terwijl je een wandeling in de buitenlucht maakt, merk je een meisje op. Ze kijkt uit over het water. 

Ze draait zich om en zwaait naar je. 'Hoihoi! Waar kijk je naar?' roept ze vrolijk. 

'Naar jou: ik ken je niet,' antwoord je eerlijk. 

'Nóg niet,' lacht ze. 

Ook jij krijgt een lach op je gezicht. 'En waar kijk jij naar?' vraag je.

'Geen idee. Ik ben mijn schrijfinspiratie aan het zoeken, dus misschien kijk ik wel naar mijn fantasie. Of misschien zit ik wel met mijn hoofd in een andere wereld... Mijn wereld.' 

Je aarzelt niet en gaat naast haar zitten. 'En wat is er dan allemaal in die wereld?' 

Ze wacht even. Misschien denkt ze na over een reactie, of misschien is ze op zoek naar de plattegrond van haar wereld. 'Heel veel vrolijkheid,' begint ze. 'Dieren, zon, plantjes. Positiviteit. Mensen die elkaar niet beoordelen. Muziek en vrijheid. Verhalen zonder woorden. Een wereld zonder streef naar perfectie. Maar ook andere dingen.'

'Andere dingen... zoals?'

'Nou, mijn fantasie. Al is die wel erg groot; misschien is dat wel een aparte wereld: dat heb ik nog niet uitgevonden. Het lijkt één grote doolhof van verhalen over One Direction en de Avengers. Hmm... Zijn dat dan niet twee aparte werelden?' 

Je denkt dat ze dat laatste misschien wel meer in haarzelf zei, dan tegen jou. 

'Ach ja, ik dwaal af,' lacht het meisje. 

Je lacht en vraagt: 'Waar hou je van?' vraag je. 

Daar hoeft ze niet lang over na te denken. 'Ik hou van alles wat in mijn wereld is te vinden. Maar ik hou ook nog van andere dingen: niet alleen van muziek luisteren, maar ook van muziek máken. Ik hou van schrijven en van woorden, maar dat had je vast al door.' Ze lacht een vrolijke lach, en jij doet mee. 

'Ik geloof dat we nog lang niet uitgepraat zijn,' stelt het meisje lachend vast, na een lang gesprek met jou. 

'Ik wilde net hetzelfde zeggen!' Je grinnikt. 

'Morgen zelfde plaats, zelfde tijd?' stelt ze voor. 

'Doen we,' antwoord je glimlachend.