Yıllarca düşündüm.
Bir kitabı okuyorsunuz ve oradaki tanıma göre kafanızda bir karakter hayal ediyorsunuz. Ben edemiyordum.
Öğretmeniniz bir şey anlatırken kapatın gözünüzü diyerek hayalinizde bir deniz kenarı canlandırın, kumsalda yürüyorsunuz ve gün batımı var önünüzde diyerek sizin hayal etmenizi istiyor..ben edemiyordum. Sadece aklıma geliyordu ama görsel olarak canlandıramıyordum. Sadece betimleme yapıyordum gözlerim kapalıyken ve hiçbir şey canlanmıyırdu akşımda görsel olarak.
Sonra şansıma instagramda bir gönderide buldum. Bilinmeyen hastalıklar mı ne diyordu. Orada zihin körlüğünü gördüm. Biri diyordu ki herkes kitap okurken aklında bir karakter canlandırıyordu ve ben yapamadım diye kendimi aptal hissediyordum. Meğer zihin körlüğüm varmış. Buna benzer yazmıştı işte.
Bende araştırdım, baktım ve meğer bende zihin körüymüşüm. O kadar kendimi beceriksiz hissediyordum. Yani kitap okurken aklında o karakteri canlandıramamak cidden kötü.
Mesela burada karakter resmi verilince diyorsunuz ya bu aklımdakinin aynısı ya da aklımdaki farklı diye. Bende hiç yok o. Ya da bir yerin, bir şeyin detaylı anlatımında o yer, eşya benim aklımda canlanmadığı için olmuyor. Ondan betimleme okurken çok sıkılıyorum çünkü hayal edemiyorum. Betimleme yapabiliyor muyum o bile belli değil.
Bu yüzden kitap okurken biraz eksik hissediyorum sanırım. O yüzden resimli şeyler daha çok hoşuma gidiyor. Film, dizi, manga, webtoon vb...