Berk, seni tanıdığımda 13-14 yaşlarında olmalıyım. Şimdi 22 yaşında çıtırım Gerçekten ne çok ağlamışım, ne kadar üzülmüşüm... Allah Allah, zaman öyle hızlı geçmiş ki. Bugün aklıma geldin, geçmişimin bir parçası. Kendime çok şaşırıyorum. Ne acılar yaşamışız; çoğunu unuttum bile. 'Benim yalnızlığım, ama ben bile sahip çıkmıyorum' Ve yine aynı döngüde dönüp duruyorum.
Çok üzücü, gerçekten çok üzücü. Keşke… Keşke doya doya yaşasam. Allah’ın izniyle yazacağım, ömrüm yeterse. Ama kendime acıyorum... Daha fazlası değil. İmkanım olursa tedavi olacağım tabii, kendimi iyileştireceğim.
Tatlı gülüşlü Berk, sana iyi ömürler diliyorum.
Esen kal, Ayşe.