The guilty roads to an endless love

Guilty roads to an endless love

Een doffe plof deed Saffa Benali opkijken. Met stijve spieren kwam ze vanachter haar laptop vandaan en haalde een hand door haar bruine golvende haar om vervolgens naar de deur te lopen. Op de mat lag een hoopje reclame en een brief. Het logo wees er op dat het een brief was van LexusNexus, het reclamebureau waar Saffa een tijdje geleden op had gesolliciteerd. Vol wroeging bedacht ze dat ze deze vast ook op het stapeltje afgewezen sollicitaties kon gooien. Ze scheurde de rand open en las de brief onwillig door. Haar lichtbruine ogen bleven haken bij de mooiste woorden die ze in tijden niet had gelezen: daarom willen wij u graag uitnodigen voor een sollicitatiegesprek.
Ze slikte moeizaam en kon wel in tranen uitbarsten van geluk. Ze besefte dat dit haar kans was om een goedbetaalde baan te kunnen krijgen die ook nog eens aansloot op haar afgeronde opleiding Media, Informatie en Communicatie. Dromerig las ze de brief verder en zag de naam van de afzender staan. Ryan Amrani.
Alle vrolijkheid maakte plaats voor wroeging en met onuitstaanbare kracht maakte ze de brief tot een grote prop. Ryan Amrani, de naam deed haar denken aan duistere tijden. Ze hadden bij elkaar op college gezeten en hadden dezelfde opleiding gevolgd. Hij was een schurk geweest die haar leven bijna ondragelijk had gemaakt. Terwijl ze terugdacht aan hem kwamen al zijn streken weer naar boven. Nee, ze zou zichzelf niet belachelijk maken door naar het sollicitatiegesprek te gaan. Ze ging niet. Een confrontatie met Amrani zou haar zelfvertrouwen alleen maar doen dalen, net nu ze deze weer opgekrikt had.

Nonchalant gooide ze de brief op haar bureau. Hoewel haar voordoen achteloos was, voelde ze een diepe teleurstelling. Van de tientallen brieven was dit de enige waarvan ze een positief antwoord kreeg. Maar het lot liet haar pad weer kruizen met Amrani, maar dat liet ze niet weer gebeuren. Zuchtend nam ze plaats op de stoel achter de laptop om haar zoektocht naar een baan te vorderen. Echter het duurde niet lang alvorens ze uit gedachten gehaald werd door de bel. Dit keer was het haar goede vriendin Sara die aan de deur stond. Glimlachend opende Saffa de deur en begroette haar vrolijk. Ze liepen kletsend naar de woonkamer, maar Sara bleef staan in de deuropening.
"Wat heb jij gedaan? Het is een zwijnenstal," riep ze geschokt uit.
Saffa keek om zich heen en probeerde de troep te vinden die Sara zag. Er lagen hier en daar een aantal kledingstukken, papieren en boeken. Waar was de rommel?
"Hoezo?" vroeg ze dus met een wenkbrauw opgetrokken.
"Saf, dit kan nu echt zo niet langer. Al dat thuis zitten, kijk wat het met je huis en jou heeft gedaan" riep ze uit met haar handen richting haar slobberige uitstraling.
Ja, Saffa had vaak genoeg gehoord van haar vriendin dat ze moest werken en ze was zich daar ook bewust van. Alleen was het zo verdomd moeilijk om aan een baan te komen in deze tijd. Een jaar later na haar afgeronde opleiding was ze nog altijd werkloos.
"Ik was bezig met werk zoeken toen jij voor de deur stond," zei Saffa verdedigend.
Sara zuchtte en liet haar groene ogen taxerend over de stapel brieven gaan waar ze voor was afgewezen.
"Vestig je hoop maar op NexusLexus," zei Sara streng.
"Het is LexusNexus," zei Saffa droog verbeterend. "En ik heb zojuist nog een uitnodiging ontvangen voor een gesprek, maar ik ga niet," vervolgde ze.
Sara keek met grote ogen naar haar vriendin. "Je gaat niét?!"

"Dat klopt. Kijk me niet zo aan. Ik heb een reden. Lees zelf maar," zei Saffa toen Sara openlijk werd overmand door afschuw. Saffa graaide de prop van het bureau en gaf haar deze. Sara streek de gekreukelde brief glad en begon te lezen. Ze hief haar gezicht op toen ze klaar was en haar ogen vertoonden een schok. Een triomfantelijk gevoel doorstroomde Saffa. Ze wist wel dat haar vriendin het zou begrijpen, maar beter nog ze was blij dat ze haar vriendin wist te schokken.
"Ryan Amrani," zei Sara de naam langzaam uitsprekend. "Interessant," mompelde ze. Haar vriendin sloeg een arm rond de schouders van Saffa en liep met haar naar haar slaapkamer. "Ik ga er voor zorgen dat je er geweldig uitziet en bovenal voorbereid bent."
Saffa keek opzij. "Voor wat?"
"Voor je sollicitatie, natuurlijk. Nee, niet tegenspreken. Juist door niet naar je gesprek te gaan bezorg je Amrani een lachertje. Na al die jaren van zijn kwajongens streken moet je laten zien dat je goed terecht bent gekomen én dat hij jou niet boeit. Nu kun je niet meer weglopen," vertelde Sara met glimmende ogen.
"Weglopen? Ik ben niet laf," zei Saffa verontwaardigd met boze ogen.
Ze klapte in haar handen en gooide de kast van Saffa open. "We gaan een garderobe voor je aanschaffen. Geen tijd te verliezen. Amrani verwacht je vrijdag." Saffa liet zich verslagen op bed vallen en bedacht dat het een slechte keus was om Sara in te lichten over de ontvangen brief. Het zou een catastrofe worden, wist ze nu al.