"Ona yeterince imkan verdik zaten!" Vernon Dursley'in öfkeli sesi tüm evde yankılanırken, koridordaki küçük çocuk sessizce kapalı olan mutfak kapısına yaklaştı. "Ses tonuna dikkat et, Dursley." Kadının sesi soyismi söylerken tamamen hoşnutsuzluk doluydu ve bu Harry de daha büyük bir merak uyandırdı. Gözünü anahtar deliğine dayayıp içeri baktığında onu görebilmişti.
Mutfağın ortasında, dik ve güçlü duruşuyla dikiliyordu. Koyu renk saçlarını şık bir topuz yapmıştı fakat kıyafetleri alışılmış dışındaydı. Yabancı olabileceğini düşünse de konuşmasında bir aksan olmaması Harry'i şüpheye düşürmüştü. Yüzüne odaklandığında bu güzel kadını daha önce gördüğünden emin oldu. Evet! Bu defalarca karşılaştığı o şefkatle gülümseyen, nazik kadındı! Fakat burada ne işi vardı?
"Ben onun teyzesi olarak gerekeni yapıyorum, Swann. Peki sen kim oluyorsun?" Kadın şimdi hiçte Harry'nin hatırladığı gibi değildi. Aksine fazlasıyla korkutucu ve sinirli duruyordu. "Kim olduğumu gayet iyi biliyorsun Petunia. Ayrıca bana sakın teyzeliğini çok önemsiyormuş gibi davranma! Ablalık konusunda bile eksiktin." Birkaç adımla teyzesinin tam karşısına geçtiğinde Harry yutkundu. Onun hakkında tartışıyorlardı. Bu kadın herkimse onun için buradaydı!
"O çocuğu zorunda olmasam, bir saniye bile burada tutmam. Onların emanetini- Sözlerimi tekrarlatma Petunia! Derhal onu yukarıdaki odaya yerleştireceksin! Merdiven altında yaşamasına sebep olacak kadar kötüyken bana teyzelikten mi bahsediyorsun?"
"Derhal evimden git! Sizin gibileri bu evde istemiyorum demiştim!"
"Bir kez daha, Vernon. Sadece bir kez daha bağır ve senin o dilini yok edeyim!"
Harry'nin kalbi o kadar hızlı atıyordu ki kulakları uğuldamaya başlamıştı. Onun kim olduğunu bile bilmiyordu ama onunla gitmek istiyordu! Bu ev hariç her yeri kabul ederdi! Aniden kadının gözleri kapıya döndüğünde kasıldı. Onun burada olduğunu anlamış mıydı?
Kadının yüzünde hafif bir gülümseme oluşurken gözlerini kapı deliğinden çekmemişti. "Siz ne yaparsanız yapın... Onun damarlarında Potter kanı var." Gözlerini tekrar Petunia'ya çevirdiğinde Harry derin bir nefes vermişti. "Tekrar gelmeyeceğim ama gözüm hep üzerinizde olacak. En ufak hatanızda sizden önce mini mini Dudley'in yanına giderim. Ve yapabileceğimi biliyorsun."
Mutfaktaki bahçe kapısını açıp dışarı çıktığında, Harry göğsünün sıkıştığını hissetti. Gidiyordu ve bir daha gelmeyecekti. Belki de onu ilk kez önemseyen tek kişiyi kaybediyordu. Hızla kapıyı açıp, teyzesini iterek, kadının peşinden koşmaya başladı. "Dur! Beni de al, lütfen! Temizlikte yaparım!"
Kadının peşinden köşeyi dönse de karşılaştığı tek şey boş sokak olmuştu. Arkasından gelen teyzesi, bir süre onu izlese de, sokağın ortasında hıçkırarak ağlayan 7 yaşındaki çocuğu bırakıp eve döndü. Ve Harry Potter adını bile bilmediği kadın için geceye kadar ağladı.
•••
Öncelikli hikayelerim hala aynı.
Emerald Queen
Black's Sister
Melinda
Diğer hikayeler, taslakta durmasına dayanamadığım hikayelerim. Çok sık bölüm gelmez. Bu giriş olduğu için konunun anlaşılması açısından 1-2 bölüm daha gelebilir. Yukardaki üçlüden biri sonlandığında ise en çok istek alan diğer hikayelerimden biri yukardaki listeye girer. Yani benim bir hikayemle ilk kez karşılaşıyorsanız sistemi açıklamak istedim. ✨
Okuduğunuz için teşekkürler.
Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyiniz.
