"ဟေ့ ရွှတ် ရွှတ်"
ရယ်သံစွက်နေတဲ့လေသံနဲ့ မခိုးမခန့်ခေါ်သံကြောင့် ထယ်ယောင်းခြေထောက်တွေပိုမြန်မြန်သွက်သွက်ကလေးလှမ်းလိုက်ရတယ်..
ငဲ့စောင်းကြည့်စရာမလို ပလက်ဖောင်းပေါ်က သံလက်ရမ်းသေးသေးလေးပေါ် ခွထိုင်နေတဲ့ ထိုအုပ်စုကို သောက်မြင်ကပ်ခြင်းများစွာနှင့် ရင်းနှီးနေပြီးသားပင်..
ဒီပြသနာအစက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပါတ် ဒီကောင်တွေအုပ်စု ကောင်မလေးတစ်ေယာက်ကို ပါးစပ်အရသာခံစတာကနေစခဲ့တာဖြစ်၏။
ထယ်ယောင်းက မနေနိုင်လို့ ၀င်ပြောတော့ ရန်ဖြစ်ကြရင်း သူ့ပါးပေါ်မှာ အညိုအမဲတွေတောင် အခုထိခပ်ရေးရေးရှိနေတုန်း။
တမင်ဟီးရိုး၀င်လုပ်တာတော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ။ ထယ်ယောင်းကရန်ဖြစ်ရမှာရှက်သည်...
ထို့ကြောင့်လူမိုက်ယောင်ယောင် တွေဆိုပိုလို့တောင်ရှောင်ပါသေးတယ်။
အခုဟာကြီးက လက်ဆွဲဘာဆွဲအဆင့်မို့ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကာကွယ်ပေးသင့်တယ် ထင်ဟုသူလုပ်လိုက်ခြင်း
နောင်တမရပေမဲ့ စိတ်အနှောင့်အယှက်တော့တော်တော်ရသွားတယ်ဆိုရမည်။
ကျောင်းပြန်ကျုရှင်ပြန် ဒီအုပ်စုရဲ့ပေါက်ပန်းလေးဆယ်စကားတွေက သူ့ဆီသာအကုန်ဦးတည်လာခဲ့တယ်။
ထယ်ယောင်းရန်ဆက်မဖြစ်တော့ပါ။
ဖြစ်လဲသူမနိုင်တာကိုသိနေတယ်လေ
ကိုကိုကြီး ကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာမှပဲ ဒီငနဲတစ်သိုက်ရှိရာ လက်ဆွဲခေါ်ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်ထောင်းခိုင်းမည်ဟု ကြိမ်းဝါးကာအားတင်းထား၏။
"ချေတယ်ကွာ လူစွမ်းကောင်းက"
ဟုတ်သည်.. ထို့နေ့မှစ ထိုဂျလေဘီအုပ်စုအကြားထယ်ယောင်းနာမည်ပြောင်က လူစွမ်းကောင်းဖြစ်သွားလေသည်။
" ငါပြောတာကြားလား ငါကသရဲလား ဟမ်"
"ခွေးးသား "
သူ့ဆံပင်ကို ထိပ်ကနေဆွဲဆောင့်ပြီးမေးလိုက်ချိန်မှာတော့ ထယ်ယောင်းဒေါသတွေပေါက်ကွဲကာ ထဆဲရင်း ခြေသလုံးရိုးကိုဖြတ်ကန်လိုက်တော့သည်။
ထိုငနဲကလဲ သူ့ဆီလှိမ့်၀င်ကာ ထိုးရင်း နှစ်ယောက်သားမြေကြီးပေါ်ကိုလုံးထွေးလျှက်ကျသွားကြ၏။
YOU ARE READING
Once Upon A Dream
Fanfictionလူတိုင်းမှာ မေ့မရတဲ့ အိပ်မက်လှလှလေးတစ်ခုရှိတတ်ကြတယ်... ကိုယ့် ရဲ့ အိပ်မက်လှလှလေးက မင်း ပဲ။
