Reality's Dream

First Encounter

Waking up because of my alarm made me cursed.

"Pota, talaga!" I turn myself to my alarm clock's side.

And to my suprise, late na late na ako! I didn't remember making it snooze for several times.

Masyadong napasarap yung tulog ko.

Si Destiny kasi nag patulong pa sa lovelife niya, kagabi, napuyat tuloy ako.

Niloloko kasi siya nung boyfriend niya, and you know what? Si gaga, umiiyak sakin, ano daw gagawin niya and kesyo mahal niya at ayaw niyang mawala sa kaniya.

Eh tanga siya, after hours of talking to her biglang mag chachat na kinausap niya na at okay na sila, edi sana kung itinulog ko nalang yun!

I was getting ready when someone knocked on my door, lumakad ako papalapit sa pinto when I heard Adrian sa kabila nito.

"Nanjan ka pa din? Late ka na hoy!" He said at kinatok yung pinto ko.

"Oo kuya, aware ako doon!" Sabi ko.

"Pinag luto na kita breakfast, late na late ka na!" He said and I heard him walked away.

Anak siya ng inuupahan kong dorm, mabait siya and all. Halos lahat ata ng nakatira dito inaasikaso niya...

At first I find it weird kasi nga para siyang tumayong magulang, but I just learned why he is like that after a month.

Sabi kasi nila, namatayan daw siya ng kapatid that he adored the most. And I think, this is his way to coped up. Taking care of us, younger than him.

Wala namang malisya, wala kasing naging issue sa kaniya ever since.

I was wrong that I judged him the first time I met him.

Inayos ko na rin yung bag na dadalhin ko.

And the only thing is left to do is to put on my shoes.

Sira sira na 'to and I can't afford to buy a new one dahil maraming bayarin.

Habang sinusuot ko ito, it reminded me of someone.

My mom.

FLASHBACK

"There you go!" Sabi ni mama pag katapos niyang isuot yung sapatos ko sakin.

"Mama, pano yan?" Tanong ko.

"Ganto..." Tinanggal niya yung pag kakatali ng sapatos ko.

She was so patient with me, teaching me how to tie my shoes.

"Yan! Tandaan mo, para ikaw na mag susuot sayo palagi, okay?" She said and smiled.

I stoop up and hugged her, I gave her multiple kisses.

"You're so nice, mommy!"

"Let's go?" She asked and lend me her hand to hold onto.

End of Flashback

I bitterly smiled. I missed her, so much!

I put my backpack on and walk out of my room.

Pag labas ko, wala na yung ibang kasama namin dito, si Kuya Adrian nalang at ako.

"Yan kasi, puyat nang puyat!" He said and sighed.

"Sisihin mo si Destiny, pinuyat ako kagabi!" Pag susumbong ko.

"Hay nako, sa love life niya na naman?" Tanong niya.

"Oo kuya, umiyak iyak lang siya tapos okay na agad sila." Natatawang sabi ko.

Kilala niya si Destiny dahil lagi itong bumibisita dito at panay ang iyak tapos tatawag boyfriend niya tapos tanga na ulit siya.

Ewan ko ba, siguro dahil Destiny pangalan niya kaya kala niya siguro destined siya doon sa boyfriend niya.

No connection, 'no? Sila din naman, no worries.

"Hoy! Late ka na! Bilisan mo jan! Kung kumaan ka para kang lalaki, ang dungis mo pa." Sabi ni kuya sakin.

Hinaplos ko ang mukha ko at napag tantong may mga kanin sa gilid ng labi ko at may ketchup.

Nag peace sign lang ako sa kaniya.

"Para ka talagang baboy." Sabi nito nang nakangisi.

Sinimangutan ko siya sabay ngiti, dahil alam kong siya mag lilinis ng pinag kainan kong makalat.

"Ang cute mo talaga Avi." Biglang sambit niya.

Nagulat ako pero hindi ko nalang ito masyadong pinansin.

Avi is her dead little sister.