Simula

5 1 0
                                    

I heard a multiple sound of gun shots. Nanatili akong kalmado at nagpasya na ikasa ang baril. Kahit na pakiramdam ko, ito na ang huling beses na magagawa kong itapon ang bala diretso sa ulo ng target ko.

Ilan pang muling tunog ng baril. Pinindot ko ang maliit na bagay sa aking tainga.

"How's your area?" Tanong ko kay Deniah, ang kaibigan ko sa Urbanity, tsaka ko naman naaninag papalabas na ang ilang armadong lalaki mula sa building.

"Palabas na sila."

"Okay," tipid kong ngisi sa sarili.

Make yourself proud. Make yourself feel like this is your final aim of a gun, Yves Kannoyan.

As soon as I saw the man they were trying to cover, the man in the center, I ready myself to pull the trigger.

Natigil ako nang pinahinto niya ang mga armadong lalaking katabi sa pamamagitan ng pagtaas ng kaliwang kamay. He, then, raised his head directly on my area. His eyes were all directly darted on me.

Ngumisi muli ako.

How dare this douchbag look at me?

And without wasting a precious milliseconds, I finally pulled the trigger.

Humandusay siya sa lapag. I consciously wipe my eye, his blood started to block my visions.

I searched my proper breathing and I woke up. Hingal na hingal. Napabangon ako at hinawakan ang masakit na dibdib, patuloy na hinihingal.

Naramdaman ko ang dahan-dahang pagtayo ni Emmakwel sa aking tabi dahil sa paggalaw at paglubog ng malambot na kama. Hinawakan niya ang aking magkabilang baywang.

Hinarap ko ang ang aking kanang bahagi at tinignan siya.

"What's wrong?" Mahinahon at napapaos niyang tanong, naniningkit ang mata dahil din siguro sa biglaang pagdilat at pagbangon.

"I-I just had a nightmare." Nauutal kong sagot.

He sighed.

"I'll go and get you water, then, baby. Relax, please..." malambing niyang sambit at inalis ang comforter sa kalahating hubad na katawan.

Tumayo siya. Bago pa siya makahakbang ay hinawakan ko na ang matigas niyang braso. He looked at me, confused, I kneel so I can reached him.

I kissed him thoroughly. He slightly crouched para mapagbigyan ako. Hinila ko siya at muli niya akong hinayaan, umupo siyang muli sa aming higaan.

Kinulong ko siya gamit ang aking mga binti.

The fear from my dream never fades even when I'm now awake and I'm kissing him.

My hands are shaking when I hold his tight jaw. Sa higpit ng panga niya, pinapatahan ako ng mga kaunting buhok doon na tumutubo na rin dahil iyon ang gusto ko.

"You like it when I have this?" Madilim niyang ngisi isang umaga, tinanong niya ako n'yan matapos niyang sumiksik sa aking leeg.

"O-oo... it contrasts to your jaw..." nahihiya kong sabi.

"What about it?" Tanong niya, nalilito, tinutukoy ang panga niya.

Agad akong namula. Kailangan pa bang isa-isahin iyon?

Hindi ko siya sinagot. Nahihiya ako dahil kapag sinabi ko iyon, alam na niyang ni-maliit na bagay ay napapansin ko basta siya.

I felt his big hands caressing my buttocks. And I grind on top of him, wanting to feel his erection.

"What's the matter?" Tumigil siya sa paghalik sa akin, gusto kong magtampo sa ginawa niya.

Nang makita ko ang pag-aalala sa kanyang mata, nagtaka ako. I always have my nightmare. Dapat sanay na siya pero palagi ko pa ring nakikita ang parehas niyang pag-aalala.

Itinaas niya ang kaliwang kamay para punasan ang aking pisngi.

Nagulat ako.

Am I crying?

I saw his left hands gently wiping my tears out of my face. Nagimbal ako. I saw closer resemblance to my dream.

Ang pagtaas ng lalaki sa kanyang kaliwang kamay para pahintuin ang mga armadong pumoprotekta sa kanya. Ang pagpihit ko ng gatilyo.

Doon ko lang iyon na-realize. Isang beses akong humikbi.

"Tell me, what happen to your dream?"

This is the first time he asked me about that. Maybe because this is also the first time he saw me crying. I cried because my dream is so scary.

Noon, hanggang pagtaas lang ng kamay ng lalaki ang naabutan ko at magigising na ako nang hingal na hingal. Malakas ang tibok ng puso.

Ngayong gabi, the man looked at me. I saw him. I saw the face. I know who he is.

At nagkakaroon ng sense lahat ng kaba at takot ko dahil doon.

"N-nothing..." and then I hugged him tight.

Paanong mula pagkabata ay gano'n na ang panaginip ko?

Kung higit tatlong taon ko pa lang siya nakikilala?

Paanong pakiramdam ko sa panaginip ko ay parang laging huling beses ko iyon sa pagkalabit ng gatilyo?

Kung ako naman ang isa sa tinaguriang sniper ng Urbanity, ang kanyang organisasyon?

Paanong siya ang taong bumabangungot sa akin?

Paano nangyaring si Emmakwel ang lalaking iyon, kung siya ang aking asawa?

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 04, 2021 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

GUN SHOTWhere stories live. Discover now