Küçük Taç Yaprağım | Hyunsung

1

Her zamanki gibi geçip gidiyor, tıpkı küçük bir taç yaprağı gibi. Onu görebilmek adına yaklaştığım pencerenin soğuk camına çarpıyorum ve dışarıdan içeriye sızmaya çalışan soğuğu hissediyorum cama değen tenimde ancak sokaktan hızlı adımlarla geçip giden bedeni, tıpkı rüzgarda uçuşan bir taç yaprağı gibi,  biraz daha görebilmek adına daha çok yapışıyorum soğuk yüzeye. 

Artık görüş açımda değil. Korkuyla geçireceğim bir gün daha başlıyor benim için. Bütün gün geri dönüp dönmeyeceğini düşüneceğim bir gün başlıyor. Akşam onun evine girdiğini gördüğümde bitecek bir gün. 

Bir zamanlar subay olan babasının ona yazdığı mektubun satırları geçiyor aklımdan. Her gün izlediğim beden bu dizeleri mırıldanıyor duyuyorum, annesi hep bu dizeleri söyleyerek büyüttü onu, buradaki herkes gibi biliyorum.

Kırmızı ve beyaz çiçeğim, ne zaman geliyorsun?

Küçük taç yaprağım, ne zaman geliyorsun?

Dedin ki çiçekler açtığında geleceğim

Dünyanın bütün çiçekleri açtı, ne zaman geliyorsun?

Bilmemem imkansız, devrimden sonra asılan subay babasının o uyurken yazdığı son mektubu, en yakın olduğum ve belki de en uzak olduğum bedenin çantasında, bazen uzun parmakları arasında gördüğüm sararmış, kat izleri yıpranmış zarfın içindeki mektubu. 

Babasının fikirlerini taşıyor, eğitim aldığı üniversitede bunlar üzerine tartışıyor ve dikkat çekiyor. Küçük bir çocukken ondan aldıkları babasını arıyor ve onu bekler gibi bu satırları dilinden düşürmüyor. Ben ise ondan duyduğum, bazen ince duvarlar sayesinde annesinin sesinden duyduğum bu sözleri dilimden düşürmüyorum onu beklerken. O ince duvarlara minnettar olmalıyım, artık gece yatmadan önce kendi kendine bir ezgi olarak mırıldanan bedeni duyabildiğim için.

O aşkıma önem vermez biliyorum. O hala babasını bekliyor, asla gelmeyecek olanı. Ben de bekliyorum günlerce onu, bu sefer gelmiyor. Yan evimize gelişini göremiyorum. Annesi bekliyor bir de ben ama o hiç gelmiyor. 

Kırmızı ve beyaz çiçeğim, ne zaman geliyorsun?

Küçük taç yaprağım, ne zaman geliyorsun?

Dedin ki çiçekler açtığında geleceğim

Dünyanın bütün çiçekleri açtı, ne zaman geliyorsun?

Annesi yine o tanıdık ezgiyi söylüyor, sesi ulaşıyor odama. Bir de ben söylüyorum sesim ulaşıyor belki ince duvarlardan. Göz yaşlarım yanaklarımdan eksik olmuyor, hala dönmesini bekliyorum. Bizim ki asla son bulmayacak bir bekleyiş biliyorum fakat her akşam o pencerenin önüne oturup uzun bedeni bekliyorum. Taç yaprağımı bekliyorum.

Yine sabah oldu ve ben hala uyanığım.

Keşke uyuyabilsem ve seni görsem rüyamda.

 Bir daha gelmiyor, zaman geçiyor, günler geçiyor, belki aylar ve yıllar geçiyor. Bekliyorum, yan evden duyduğum oğluna da kendi güzelliğini vermiş olan kadın da artık geçip gidiyor dünyadan aynı ezgiyi söyleye söyleye hayatında iki erkeği beklerken.

Bir hüzün başağı filizlenmiş kalbimde.

Tane tane çoğalıyor, yürek nasıl baş eder bu hüzünle?

Onun adını hatırlayan bir ben varım artık, benim vaktim de doluyor unutulacak Han Jisung'un taç yaprağı. Babası gibi geçip giden bedeni, öylelerini zihinlerimize kazıyabiliyoruz. Ben ise yüreğime kazıyorum adını, Hwang Hyunjin.

Kırmızı ve beyaz çiçeğim, ne zaman geliyorsun?

Küçük taç yaprağım, ne zaman geliyorsun?

Dedin ki çiçekler açtığında geleceğim

Dünyanın bütün çiçekleri açtı, ne zaman geliyorsun?

~
Jane Maryam, iki farklı yorumu olan bir şarkı. Kalın ve italik kısımlar şarkının sözleridir fakat ben Sara Naeini'den dinlemeyi sevdiğim için onun yorumunu koydum medyaya kullandığım sözler ise diğer yorumuna aittir.

Aynı zamanda Hyunjin'i özlemekle geçen günlerimiz sebebiyle hikayenin içine koymuş olduğum versiyonundaki sözler sebebiyle yazmak istedim.

Şarkının hikayesinden bahsedecek olursam ise şarkının ertesi gün asılacak olan bir subayın asılmadan önceki gece kızına yazdığı bir mektup olduğu veya bir aşk şarkısı olduğu söylentileri mevcut.

Ben ise ikisini de kullanarak hiç kavuşulamamış bir aşkı yazmak istediğim. Neyi ne kadar yansıtabildiğimden emin değilim gerçekten umarım beğenirsiniz.

Tamamen özgündür, çalmayınız.