Ya Sonra?

"1.Bölüm:Karanlık"

Hava kararmıştı.Bir şekerlemecide çalışıyordum ve akşam en son dükkanı ben kapatıyordum. Elimi montumun cebine sokup anahtarları aramaya başladım.Sonunda bulmuştum.Montumun cebi her zaman olduğu gibi karmakarışıktı.Anahtarı kilide yerleştirerek kapıyı kilitledim.Telefonumu elime aldım ve cebimden kulaklıklarımı çıkardım.Dinlediğim müzikler ruh halime göre değişirdi.Hoşuma giderse her türlü müzik dinlerdim.Rastgele bir şarkı açtım,ellerimi cebime soktum ve yürümeye başladım.Yurtta kalıyordum.Çalıştığım yerede uzak değildi.Annem bana doğum yaptıktan sonra ölmüştü.Onu hiç görmemiştim.Sadece bende bir fotoğrafı vardı.Ne kadar acı.Ama daha da acı şeyler vardı.Mesela beni çok seven bir babam(!).İçkicinin teki olan,kızını her gece döven,kendini kumar masalarında kaybeden bir baba.Eminim ki daha kötü olan babalar da vardır ama ne onlara ne de kendi babama 'Baba' kelimesini asla yakıştıramadım.Bana annemin nasıl biri olduğunu bile anlatmamıştı.Annemi hiçbir zaman hak etmedi.

Yürüdüğüm sokak geç olmamasına karşın tenha idi.Bu beni biraz da olsa ürkütüyordu.Sessizliği kulaklıklarımdan gelen müzikle bastırıyordum ama gözüme de bir perde indiremezdim.Şarkı bittiğinde kulaklıklarımı çıkardım.Yol git git bitmiyordu.Daha durağa gelememiştim.Yollar mı uzadı yoksa ben mi yolumu kaybettim? Uzaktan bir yerden sesler geliyordu.Kalbim çok hızlı atmaya başladı.Bir kadın sesi.Ne olduğunu anlayamıyordum.Karanlık git gide artıyordu.Ne kadar gidersem sese o kadar yaklaşıyordum.Korkak birisi değildim.Yalnızdım.Beni korkutanda buydu.Ters yöne doğru hızlı hızlı yürümeye başladım.Sokak lambalarının ışıkları gittikçe sönüyordu.Koşmaya başladım.Kulaklarım uğulduyordu.Sokak lambaları bir anda patladı ve dizlerimin üstüne çöktüm.Gözlerim ışık arıyordu.Yoktu.Nalet olsun ışık falan yoktu.Yolun üzerinde öylece kalakalmıştım.Uzaktaki kadın sesi bana doğru yaklaşıyordu.Fısıltı sesleri duyuyordum.
"Kim var orada?"
Cevap gelmedi.Bana yaklaşan seste kesilmişti.Ürkütücü bir kahkaha sesi duydum.Erkek sesi.Aman tanrım,ne oluyordu burada?Kafayı yiyecektim üstelik hiçbir şey de göremiyordum.Sinirlerim bozulmuştu.Titriyordum.
"Her kimsen çık ortaya."
Yine aynı kahkaha.Daha da şiddetli.
Ne istiyordu benden.Ya da niçin gülüyordu?
"Şakanın sırası mı ha? Niçin gülüyorsun?Cevap ver!"
Sesim oldukça kuvvetli çıkmıştı.Beni duymuştu.Bundan emindim.Hâlâ cevap yoktu.
"İmdaat!" bir kadın sesiydi.
"Hey,neredesin?"
"Yardım edin,lütfen!"
"Neler oluyor?" Sesin geldiği tarafa koşuyordum.Ama görmediğim içinde korkuyordum.Koşmaya devam ederken sert bir şeye çarptım. Ellerim onun üzerinde idi.
Kim olduğunu görmediğimden elimi yüzüne doğru götürdüm.Sakalları elime batmıştı.

"Şaka olduğunu mu sanıyordun,ha?"