BITUIN
Sa gabing walang ilaw,
Kalangitan ay sumasayaw,
Nagniningning ang iyong liwanag,
Kislap mo'y lumalayag.
Isa kang tunay na marikit,
Kami ay iyong napapapikit,
Napapahiling,
Napapabulong sa iyo bituin.
Sa aming hinaing,
Ikaw ay aming kukulitin,
Iyo sanang tuparin,
Liwanag mo'y paglakbayin.
Sa gabing mapanglaw,
Umuusbong ang iyong ilaw,
Ngunit sa ganda mong tinataglay,
Ito'y nababahiran ng lumbay
Dahil ang halaga ng iyong kislap,
Naalala lang kapag walang enerhiyang lumalaganap,
Ika'y nakikita ng aming mga mata,
Kung wala na kaming tinututukang iba.
Kaya nagpapasalamat ka,
Sa tuwing nawawala ang enerhiya,
At maligaya kang nagniningning,
Alam mo kasing tititigan ka namin, mahal na bituin.
YOU ARE READING
Nepenthe's || A Poetry Anthology
PoetryMy potion to induce forgetfulness of pain and sorrow just like how the ancient greek used Nepenthe... All Rights Reserved 2021 || Poetry Anthology
