Να μ'αγαπας. Δεν τελειωσαμε. [#SCBC2024]

Κεφάλαιο 14ο

  -"Τι; Αποκλείεται!!"φώναξα τρομοκρατημένη.Η Άνθη με κοίταξε σοβαρά.Επειτα κοίταξε γύρω.
-"Μη φωνάζεις σε ακούνε."
-"Σκασιλα μου!Όσο και να μην το πιστεύετε  δεν το κάνω!ΕιμΑι ερωτευμένη με τον Βαγγέλη!"
-"Ναι κι εγώ είμαι η βασίλισσα της Αγγλίας"Ειρωνεύτηκε η Στέλλα
--Στασου βρε Στέλλα.Κι αν λέει αλήθεια;"
-"Έστω και να ναι έτσι Άνθη όταν το μάθει αυτό που έκανε ο Βαγγέλης δε θα τη συγχωρέσει."
-"Σωστά,για αυτό θα του τηλεφωνήσει να δώσει ένα τέλος."
-"Ποτέ Άνθη.ΠΟ-ΤΕ!"
-"Κοίτα καλή μου..."είπε ήρεμα η Ανθή"...μιλάς στις φίλες του Βαγγέλη που τον γνωρίζουν από μικρό παιδί.Μαθε πως ο Βαγγέλης διαγράφει όποιον τον έχει είτε κοροϊδέψει είτε του έχει πει ψέματα κι έχει ψάξει κρυφά τα πράγματα του.Γι αυτό για να μην το μάθει και σου κάνει μήνυση για παραβίαση ξένης ίδιοκτησιας δώσε τώρα ένα τέλος."

Κοκαλωσα.Με κυρίευσε φόβος.Δεν ήθελα να μπλεχτω με δικαστήρια.Οι γονείς μου θα ενοχοποιούνταν καθότι εγώ είμαι ανήλικη.Ενιωθα σαν να μου έβαζαν το μαχαίρι στο λαιμό.Στο μυαλό μου όμως μπλέκονταν κι όλες εκείνες οι στιγμές με τον Βαγγέλη.Το βλέμμα του,τα χάδια του, εκείνο το φιλί στη παράλια...
Πνιγομουν.Βουρκωσα.
-"Άνθη..."επένεβει η Στελλα"Σώσε τη"
Αμέσως η Ανθή πήρε το κινητό μου και πληκτρολόγησε τον αριθμό του Βαγγέλη και μου το έβαλε στο αυτί.
-"Εμπρός;"ακούστηκε η τόσο γνώριμη φωνή του Βαγγέλη.
-"Γεια σου Βαγγέλη"είπα πνιχτα πασχίζοντας να μιλήσω.Κοιταξα παρακλητικά την Ανθή. Δεν ήθελα να το κάνω,όμως η ίδια με πίεσε καθώς μου ψιθύριζε τη λέξη"Μήνυση" τονίζοντας τις συλλαβές
-"Βαγγέλη θέλω να χωρίσουμε.Ξερω ότι είσαι υπέροχος κι ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης μα δεν γίνεται να συνεχίσουμε άλλο."Είπα γρήγορα και σχεδόν μηχανικά καθώς πίεζα τον εαυτο μου να το κανει.
"Συγνωμη..."είπα κι άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου.
-"Τέρμα .Αυτό ήταν."Είπε η Στέλλα
-'Μη στενοχωριέσαι καθόλου.Εκανες αυτό που έπρεπε."είπε η Ανθή και μου έδωσε το κινητό μου.Επειτα η Ανθή και η Στέλλα μαζί με τη Νικόλ έφυγαν αφήνοντας με να κατάρρευσω.
       
    Απέμεινα λοιπόν δίχως φίλους, δίχως κολλητή με μόνη μου επικοινωνία ένα τυπικό "γεια" με κάτι κορίτσια από το δίπλα τμήμα και με μοναδικό ατού μου τους υψηλούς βαθμούς και τη καλή διαγωγή.Στα διαλείμματα καθόμουν μόνη και διάβαζα.Δε ο Βαγγέλης μου έστελνε μηνύματα και με καλούσε μα δεν απαντούσα και τον απευφευγα.Τι να του έλεγα;Δεν ήθελα να τον χωρίσω μα αυτή μου η ακρότητα μας χώρισε αναγκάστηκα, για να μην υπάρξουν δικαστικές κυρώσεις αν μαθευτεί τίποτα.Φοβομουν μα περισσότερο πονούσα που δεν θα ήμουν δίπλα του πια.Εκλαιγα κάθε φορά που έβλεπα κλήση η μήνυμα του.Ξεκρεμασα και τις αφίσες του από τους τοίχους μου κι άλλαζα σταθμό οπότε ακουγοταν  τραγούδι του στο ραδιόφωνο.Ηταν σαν να με τρυπούσαν βάναυσα στη καρδιά....