ខ្ញុំឈ្មោះថេយ៉ុងជាសិស្សស្រីដែលខ្លាចអ្នកណាទេ
<<អូ៎...យឺតពេលបាត់ហើយនាងថេហុើយនាងថេ>>នាងឈរចាំឡានក្រុងប្រហែលប្រាំទៅប្រាំមួយនាទីទាំងទាន់ហន់<<អារន្ទះបាញ់ឡាណក្រុងនេះកាលបានប្រកាច់មកនឹងឯងនេះទៅយឺតឡូវហៃ>>ដោយចាំយូរពេកនាងក៏សម្រេចចិត្តថារត់ទៅសាលាដោយខ្លួនឯង<<អាយ៎>>នាងជាន់ស្របកចេកដួលចូលទៅមុខឡានក្រុងយ៉ាងធំ ផាំង*
<<តាប៉ែណាស់ហាស្អីក៏មិនខ្លាចតែមកងាប់ដោយសារអាសំបកចេកម៉ារៀលៗនឹងសោះវាមិនសមហៅទេវតាមកសួរចម្លើយឡូវនឹងឆុយងាប់ហើយយាយកើតទៀត>>ថេឆ្ងល់ក៏ងាកមើលេជុំវិញមានសភាពងងឹតៗហើយឃើញថានាងកំពុងត្រូវគេបី<<សង្ហាណាស់ដឹងចឹងងាប់តាំងពីយូរគ្រាន់តែងាប់សោះមានសុតតែគេបីទៀតមិនថាឡើងឋានសួគ៌ក៏ឋាននរកទេអាញ់ ងងឹតៗចឹងមួយរយភាគរយគឺឋាននរកហៃម៉េចម៉ាទេអញ>>
<<នាងអាចនៅអោយស្ងាមតិចបានទេធ្ងន់ដូចជ្រូក>>នរណាម្នាក់ក៏មិនដឹងកំពុងបីនាងហើយកំពុងនិយាយកាន់តែសម្លឹងកាន់តែមានអារម្មណ៏ត្រជាក់តែម្ដង<<អាណាអោយលោកឯងមកបីយើងដាក់យើងចុះទៅចឹង>>ក្ដុក..គេទម្លាក់ថេចុះ<<អាយអាឆ្កួតយើងទះប៉ាកាច់ឡូវហៃមកទម្លាក់មើងតែយើងនឹងរបស់លេងហៃអូយឈឺហា>>
<<ក្រែងនាងនិយាយថាអោយដាក់នាងចុះហីយើងក៏ដាក់ចុះហើយ>>គេឈរកាច់រាងយ៉ាងសង្ហាធ្វើដូចមិនដឹងអី<<ហើយជាកន្លែងណាទៅចេះតែយកយើងមកយើងមិនមែនអីវ៉ាន់ទេវើយ>>ថេក្រោកឈរបោះដីពីសំពត់ចេញ<<គឺជាវិមានរបស់យើង>>ថេនិយាយតិចៗ<<ងាប់ហើយមកចាប់ជាតិជាអ្នកសម្ដែងមែននឹងវិមានប្លោកវាអីងងឹតជាងកន្លែងកប់ខ្មោចទៀត>>
<<នាងនិយាយអីក៏ខ្ញុំដឹងនេះនាងមិនចាំខ្ញុំទេហេស>>ថេខំប្រឹងគិតព្រោះមិនដឹងថាគេជានរណា<<ហើយអាបុិឯងជាណាគេចុះ>>
<<ខ្ញុំជាបីសាចសង្ហាយ៉ាងមិច>>ថេsoជ្រេញ<<ហាហាបីសាចក្បាលលោកឯងកុំមកបោកខ្ញុំព្រោះខ្ញុំឆ្លាតណាស់សំខាន់ជឿជាក់ជាងស្អីទៀតតែសង្ហាមែនតាសអុប...ចាឡំស្អាតគ្រាន់បើ>>ថេក៏រកដើរចូលក្នុងស្រាប់តែគេទាញនាងមកវិញហើយយកក្រណាត់មករុំអោយជិតព្រោះសំពត់សិស្សសាលារាងខ្លី..<<នេះជាការស្លៀកពាក់ម៉ាកស្អីនឹងលិចលើលិចក្រោមខ្លាំងណាស់វាពិបាកមើល>>(តាមពិតខ្លាចគេឃើញសាច់ពន្ធសោះ)ពួកគេដើរចូលក្នុងមានបីសាចជាច្រើនមកគោរពគេ<<សូមគោរពលោកម្ចាស់នេះលោកម្ចាស់នាំមនុស្សចូលវិមានធ្វើអីទៅ>>ដោយសារតែអ៊ូអរធ្វើអោយម្ចាស់ក្សត្រីចេញមក<<អូបុត្រ..នេះជាអ្នកណានឹងមុខប្រហែលៗយូគី>>គាត់ពិនិត្យមើលថាពិតជាដូចនាងពិតមែន<<គឺជានាងណាមាតា>>
<<អរយូគីនេះនាងជាមនុស្ស>>ថេឆ្ងល់ថាយូគីជាអ្នកណាមិចបានហៅនាងយូគីចឹង<<នេះអ៊ុំស្រីខ្ញុំមិនមែនយូគីទេខ្ញុំគឺថេយ៉ុង>>ជុងហ្គុកបានផ្ដល់ជាសញ្ញាថាអោយគោរព<<ហើយភ្នែកលោកឯងវាថីនឹង>>បីសាចទាំងអស់ស្ទើរមិនជឿនឹងភ្នែកថានាងហ៊ាននិយាយសម្ដីខ្លាំងៗទេប្រាកដណាស់នាងនឹងស្លាប់តែ<<យើងអោយនាងគោរពគាត់ហៅគាត់ថាម្ចាស់ក្សត្រីទៅ>>
<<អត់ចង់ហៅថីខឹង>>គេក៏នាំថេចូលទៅក្នុងកុំអោយមាតាគេខឹងទាន់<<អាយអាប៉ាកាច់អូសតិចៗវាថី>>ថេប្រលែងដៃគេចេញ<<នាងដឹងទេថាបើនាងប្រហើននឹងស្លាប់ពួកយើងជាបីសាចដឹងទេ>>គេបានបង្ហាញសមត្ថភាពកំបុិកកំប៉ុកដូចជាហើរដោយមានស្លាប....ប្ដូររូបរាងជាបីសាចពេញលក្ខណៈ...បម្លាស់ទីបានលឿនជាងមនុស្សគុណនឹងដប់<<អើយ..អាក្រក់មើលណាស់បើឯងជាបីសាចយកយើងមកធ្វើអី>>
<<យើងរង់ចាំនាងយូរហើយនាងជាមហេសីរបស់យើងនាងបានស្លាប់ទៅមួយពាន់ឆ្នាំជាងហើយ..ឡូវយើងបានរកឃើញឃើញនាងហើយ>>គេបានចូលមកអោបនាង<<ចឹងបានន័យថាខ្ញុំមានប្ដីជាបីសាច>>ថេយំព្រោះឃើញក្នុងកុនវាសម្លាប់មនុស្សច្រើនណាស់<<ពេលនេះមិនមែនទេព្រោះយ់ងមិនទាន់អភិសេក>>ពេលនោះមានអ្នកបម្រើមកជម្រាបគេថាមាតាគេចង់ជួប<<ថ្វាយបង្គំ..មាតារកបុត្រមានការអីព្រះពរ>>
<<បុត្រយកនាងមកធ្វើអីហាស>>គាត់សួរដើម្បីដឹងពីចិត្តរបស់បុត្រ<<គឺបុត្រចង់អភិសេកជាមួយនាង>>គាត់ទះបាល័ង្គយ៉ាងខ្លាំងហើយក្រោកឡើងប្រកបដោយភាពម៉ត់ចត់<<បុត្រមាតាប្រាប់បុត្រណាគ្មានស្នេហារវាងមនុស្សនឹងបីសាចទេបើនាងជាបីសាចមាតាមិនជំទាស់តែនេះជាមនុស្សណាបុត្រចុះអេឡិចសាមិចបុត្រមិនយកព្រះទ័យដាក់ទាំងស្អាតឆ្លាត ចរិកមាយាតនឹងឋានៈក៏ល្អ>>
☆To be continue....
