iblislerimin aşiyanı var

kapımın ardındakiler,

şafak söktü ve ben
delicesine bağırıyorum

vefatın gölgesi altında
dinlenen hizasına
bükülüyor yüreğimin yarısı

kapı çalınıyor ve hissediyorum

seziyorum

zihnime sızmak
isteyen düşüncelerden
seçiyorum bir veyahut ikisini

kilidini göz kapaklarıma
saklamışçasına süzüşüm
çehreni, ellerinde cesediyle
kalkagelmiş mazi senedini

mazi senedi savruluyor
yüzüme, kanla
sıvanmış elleriyle

kapının ardına
itişim yok mu olağan
gücümle ve bağcığıma
sakladığım son endişeyle

gelmeyesin bir daha diye

gelmeyesin
ve yanıklarıma
dokunmayasın
alev almış kan
kırmızısı gözlerinle

biliyorum,
saklıyorsun
gözlerinin ardında
kapalı kutuları
ve apaçık yalanları

bir silah elimde
ve âhlarını sildiğim
yokuş köylü sakinlerle
çıkıyorum hiç inmemiş
olduğum yamaçları

kara basan karabasanlar
gördüm şehrimin sokaklarında

soluklarını insanların
kulağına çalan oğullar
gördüm

tırabzanımın
köşesinde ne çok
karabasanlar biriktirdim

ve ne çok oldu
çıkmayalı evimden
içeri almamak için
düşlerimden süzülerek
düşen birkaç düşünceyi

cân, cân, cân'ım

gel ve al
kapıma dayananları

çünkü artık
dayanamıyorum