hep böyleydin aslında
hem en yakınımda, hem en uzağımda
ellerimi uzatsam yıldızları bile yakalayabilirdim ama sana ulaşamam asla
geceleri sevmemin tek nedeni
yalnızlığa sığınabilmek derdin
şimdi anlıyorum seni
gündüzlerin kalabalığı arasında kimse sesimi duymuyor, hak ettiğimi yaşıyorum
sende anlıyor musun beni?
kendimden birkaç parça, armağan edebildim mi sana?
ellerini tutmak için verdiğim çaba, uğradı mı aklına
mektup yazmak isterdim sana ama aklıma uğramıyor kelimeler ve ben yok oluşu hissediyorum
kötü veya iyi
cehennem veya cennet
ikisininde arasında, o nefes aldırmayan boşluktayım
birileri tutunsun ellerime,
yıldızlara uzanmaktan vazgeçişimin resmini çizsin
eskiyi de hatırlıyorum ve fark görememek daha çok yakıyor canımı
nedenlerle ilgilenmeyi bıraktım sen gidince
nedenler daha silik sonuçların gölgesine nazaran
başına değil sonuna bakıyorum
hissettirdiklerini değil hissettiremediklerini sayıyorum bir bir
gelişini değil gidişini düşünüyorum
iyileşmeyi değil ölmeyi düşlüyorum
düşlerim, sert düşüşlerim
gerçekliğe dalıp hayâllerimi bitirmişim
ben hep böyleydim, kötüye iyiyim
hep böyleydin aslında
ve ben yokluğunu bile özlüyorum ardında
şimdi yoksun ama o yok diyemiyorum
sanki giderken adını bile unutayım istemişsin
ve tanrının sevgili kuluymuşsun
adın bile uğramıyor bana
yok sayıyorum kalbime gelişini
aklıma, hislerime uğrayışını
bu en çok beni yaralıyor ama en çokta bana iyi geliyor sanırsam
artık her yutkunuşta seni hatırlamak yok
her uykuya dalışımda gözlerimin önünde süzülen siluetin yok
sen yoksun ve bu acıtmıyor artık canımı
elimden kayıp giden her şey gibisin
herkesim ve kimsem, varlığım ve yokluğum
sen ve ben, biz olamıyoruz
kalabalığın içinde birbirimizde kaybolamıyoruz
beni incitmek korkutmuyor seni
elinin tersiyle itiyorsun, nefretin ele geçiriyor tüm sevgini
buna sevgi denebilirse tabii
ve artık tüm şiirlerimi sana adamak yok
tüm satırlarımı vedaya ayırmayacağım ve yok saymayacağım
bitişin bu kadar sancılıysa bende, var oluşunu düşünemiyorum
seni ve beni yeniden düşleyemiyorum
imkânsız bazen güzeldir ama ne ben ne de sen, imkânsız değiliz
şarkılar seni hatırlatmıyor, sana benzettiğim kaktüsüm çürüdü
çöpe attım bugün, seni içimden söküp atar gibi
balıkları severdin ve iki balık almıştım kendime, öldüler
anladım ki senin uğruna olan her çaba soluyor bir gün, bitiriyorsun senin için olan her şeyi
bende seninle ilgili kalan tek şey bu satırlar, vedalar ve yok olanlar
akşamüstü 6.59,
yirmi sekiz ağustos cumartesi.
f
ŞİMDİ OKUDUĞUN
