Brother's Code 1- Denial: His Deceptress Wife

TWELVE

Dumiretso ako sa kwarto ko matapos makipag-usap sa babaeng iyon. Good thing that my room is soundproof kaya malaya akong ilabas ang galit ko. I message Dane na hindi na ako lalabas. She just replied me that they left already. I heard some knocks pero wala akong pinagbuksan. They played on me and make me stupid. I fucking hate them all.

I packed my things and go outside saka hinanap ang babaeng iyon. "Pack your things we will leave before 5 p.m." Nakatingin sila sa akin and so this woman.

"Pwede ba na dito muna ako?" she asked habang nakahawak sa kamay ng Enrique na 'to.

"No, you will come with me."

"Phoenix, let Hailey stay here. Tinatanggap pa niya ang pagkawala ni Papa," mom said.

"Hindi lang siya ang nawalan, mom. Ako, si daddy, ikaw, at ang mga tauhan. Lahat tayo nawalan dito." Saka ako tumingin sa babaeng ito. "So don't act like you are the only one hurting."

"But between the two of you ay mas siya ang matagal na nakasama ng lolo mo." I look at Enrique na hindi pa rin inaalis ang pagkakahawak sa kamay ng asawa ko.

"Who are you here? You're just a family friend. No, her only friend."

"A friend that saw all her worth."

"Tama na, prince," saway niya sa kaibigan kuno na halata naman na patay na patay sa kanya.

"I promised grandpa that I will protect her and take care of her. Hindi ko 'yon magagawa kung nandito siya at nasa malayo ako. Hindi ko kayang pumunta rito araw-araw at mas lalong hindi ko siya iiwan dito dahil 'di ba nga obligasyon ko siya? Aalis na ako kaya isasama ko na siya." Saka ako tumingin sa babaeng ito. "You will come with me, I am your husband, you are my wife. And that's what grandpa wants."

Tumango lang siya sa sinabi ko nang biglang magsalita ang Enrique na ito.

"That's not what Don Alejandro wants," bulong ni Enrique.

"What?"

"Nothing." Saka siya tumayo. "Princess, aalis na ako. If you need something, anything, just call me. I will be there kahit sino pa ang kasama mo." Nakatingin siya sa akin habang sinasabi iyon. 'Pinaparinggan ba niya ako?'

"Samalat, prince." At talagang hindi sila nahiya na magtawagan ng endearment nila sa harap ng magulang ko.

"I'll go ahead tito, tita, my condolences," paalam niya sa mga magulang ko.

"Salamat, Enrique," sagot ni daddy sa kanya. Tumayo na rin ang babaeng ito at nagyakapan pa sila sa harap namin. Umiyak ang babaeng ito habang hinahaplos din ng makapal na mukhang si Enrique ang likod niya.

"Don't cry. Don't Alejandro will be sad if he saw you crying. You don't wan't him to be sad, aren't you?" Tumango ang babaeng ito na parang batang pinaiyak. Pinunasan ng tarantado ang luha niya. "Alis na ako. Basta tandaan mo ang sinabi ko, ok?" She nods at binitawan na ang kamay ng gago.

"Can we talk, anak?"

"For what?" takang tanong ko kay daddy.

"Follow me in your grandpa's office." I look at mom na nakaupo lang.

"I will help Hailey to fix her things," she said.

I followed dad to grandpa's office. "Para saan ang pag-uusapan natin?"

"Why you're so mean with Hailey?" I smirked. "Wala siyang ginagawang masama sa'yo."

"She manipulates everyone."

"She's not what you thinks she is. Ilan pa ba kaming magsasabi noon sa'yo para ma-realised mo na mali ka ng pagkakakilala sa kanya. She is a good woman." May diin at inis ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya. "Hindi mo ba nakikita kung gaano siya ka fragile?"