Göğün yükselen çığlıkları, insanların kulaklarına çarptığı vakit, bir izbede saklı tutulan tüm yalanlar bir bir ortaya dökülecekti.
Yalanların sakladığı gerçekler yaradılış gereği böbürlenip bütün kalplere iyilik namına bir şeyler bahşedecekti. Ama birinin kalbine ölümü bahşettiğinden bihaber olacaktı.
Gök ben buranın tek ebedi sahibiyim dercesine son kez gürlediğinde içimde bir yerlerde bir şeylerin patlayıp can verdiğini hissediyordum.
Bu saatten sonra düşmanım olan adama bakıyordum bu göğün altında.
"Allah şahidim olsun ki ben var olduğum sürece canın yanacak. Karşımda diri diri yanacaksın. Tek bir kap su verenin olmayacak." Tükürürcesine söylediğim şeylerden o kadar emindim ki şu an da ant içebilirdim.
Durmadım onu da yaptım.
"Andım olsun ölünü de de dirini de kendi ellerimle gömeceğim."
Yüz hatları yağmurda öyle belli oluyordu ki bir an gök gürlediğinde bakışlarında kaybolacağımı sandım ama kendimden asla ödün vermeyerek ona doğru yürüdüm.
"Bu gece son,ya sen ya ben ya iyilik ya kötülük ya cennet ya cehennem."dedim kendimden emin bir sesle. Bitmesi gerekiyordu bu gece her şeyin.
"Demek ben cehennem sen cennet." Biraz düşündü sonra derin bir nefes alarak başını gökyüzüne çevirdi.
"Doğru,sen cennet." Burnundan gülerek dişlerini sıktı. "Ama cehennemin en sıcak vadisi bile olsaydın korkmadan çekinmeden gelip saatlerce seni izlerdim,Mahperi."Kalbim yerinden hopladı ama mutluluktan değil, kederden ,acıdan...
"Değersin. Her şeye değersin. Senin olduğun bir hayatın dileğini dilemek için saatlerce günlerce hatta aylarca oturup bir yıldızın kaymasını bekleyeceğim kadar değersin."Derin bir nefes daha aldı,"Ve o dileğin belki de kabul olmayacağını bilecek kadar imkansızsın. Imkansızımsın." Elini yumruk haline getirip kalbine bastırdı ve gözlerimin içine bakarak "Sızımsın" dedi sanki yüreğinden bir parça koparılmış gibi.
Gözlerim karşımda ki adamın söylediği ve yaptığı her hareketteyken hissettiğim acıyla iki büklüm bir şekilde elim iki yanıma düştü, gözlerim karardı, başım döndü ve küçük bir kız çocuğunun elindeki umut dolu balonlar gökyüzünde özgür olmak istercesine uçtu,uçtu,uçtu...
Bu gece gök siyah değildi karaydı.
Yarın gök mavi olmayacak siyah olacak.
Ertesi gün hayat devam etmeyecek duracak.
Su mutluluktur. Durmadan akar.
Ve sen küçük kız asla o suyu bulamayacaksın. Sadece o suda ki küçük bir kaya parçası olacaksın.
Suyu göremeyeceksin...
*
Nasıl buldunuz?
Erken ama benimle düşüncelerinizi paylaşır mısınız?
:)
💜🐞
YOU ARE READING
KARANLIK SU
Teen Fiction"Semir," dedim ağlamaktan kısılan sesimle. Ah o ismin, uzun zamandır dilime harflerini bile yasakladığım ismin, bir bilsen ne kadar yaktığını canımı. "Nefesim." Tek bir kelime, tek bir kelime yakar mıydı şu insanoğlunun göğüs kafesinde yer alan bir...
