နာတယ်....
ကျွန်တော် အခု ပြောပြနိုင်တဲ့ခံစားချက်က အဲ့တာပဲဖြစ်သည်။ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ခုလို နစ်ခြမ်းကွဲသွားသလိုခံစားရအောင် လုပ်သည့် လူက ကျွန်တော်ကိုဆွဲလှည့်ပြီး ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကိုဆွဲမြှောက်လိုက်သည်။
ကျွန်တော့်ကိုညှင်းဆဲနေသော သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်တွင် ကျွန်တော် ပင်ပန်းစွာ ရုန်းကန်နေရသည်။ Patမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ခံစားချက်ပေါင်းစုံကိုထိန်းချုပ်နေရသည့်မျက်နှာကိုမြင်ရသည်။
ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်နေသော သူ့မျက်လုံးများက မချင့်မရဲဖြစ်နေသည်။သူကျွန်တော့်ကို ငြင်းပန်းနှိပ်စက်နေသည့် အဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်ရတာတော့သိပ်မကွာပါ။ Patကသူ့သွားကိုတင်းတင်းစေ့ထားပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ တပ်မက်မူတွေကို မခြယ်လှယ်မိအောင် ကြိူးစား ကန့်သတ်နေသည်ကိုခံစားမိသည်။ Patရဲ့ စိုးရိမ်မူကို သူ့ရဲ့အထိအတွေ့နှင့်အသံအနေထားအရခံစားသိနိုင်သည်။
"ငါတို့ရပ်လိုက်ကြမလား?"
သူ့အသံကကျွန်တော့်ခေါင်းကိုခါရမ်းစေသည်။ကျွန်တော့်ရဲ့တုန်ယင်နေသောအသံဖြင့်ရှက်ဖို့ကောင်းစွာပြောခဲ့သည်။
"လုပ်တော့။ မင်းလူပ်ရှားမှရမယ်"
ကျွန်တော့်ရဲ့ခံစားချက်တွေကိုဖုံးကွယ်ထားဖို့ Patရဲ့ လည်ပင်းကိုဆွဲယူပြီး နမ်းလိုက်သည်။
ကျွန်တော့်ရဲ့ အချစ်ဆိပ်တွေကရှက်ရွံ့မူနှင့်အတူ မြင့်တတ်လာသည်။
ကျွန်တော်တို့တစ်ညလုံး ခန္ဓာကိုယ်နစ်ခုကို ထိတွေ့ရင်း နမ်းရင်းဖြင့် အချိန်ကုန်သွားသည်။ကျွန်တော့်ရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာ Pat ရဲ့ အနမ်းများဖြင့်ပြည့်နေသည်။
Patက ကျွန်တော် နားသို့ တိုးကပ်ပြီး သူကျွန်တော့်ကိုချစ်သည့်အကြောင်းတွေတဖွဖွ ပြောနေချိန်တွင်ကျွန်တော့်ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားသည်။
ကျွန်တော် ကတော့ သူ့နာမည်ကို နူးညံ့စွာ ခေါ်နေပြီး ငြီးညူနေရုံသာတတ်နိုင်ခဲ့သည်။ဒီညက ဘယ်အချ်ိန်မှာအဆုံးသတ်သွားလဲဆိုတာ ကျွန်တော်မမှတ်မိပါ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေကိုအသေးစိတ်ပြန်စဉ်းစားလို့မရတော့ပါ။
