Williamların hazin sonu

William anısı

Merhaba ben diana william muhtemelen siz bunu okurken ben yıllar önce ölmüş olacağım gelin hikayemi dinleyelim biz 4 kişilik bi aileyiz annem Helen william babam Richerd william sevgili abim Tom william ve ben Diana william babam bi ceo işleri yüzünden İngiltereden Kanadaya taşınmak zorunda kaldık aslında bunu abimle ben hiç istemiyorduk ama babamızı ve annemizi kırmamak için sessiz kalıyorduk abimle aynı okula yazıldık ben 9. sınıfım abimde 12. sınıf o yakında üniversiteye gidecekti bu olay yaşanmadan önce onu asla özlemeyeceğimi düşünüyordum bi cuma günü babam salonda bizi toplayıp "işten izin aldım hadi sizinle kamp yapmaya gidelim belki buraları seversiniz "dedi annem "Richerd çocukların okulu var saçmalama "babam"Helen hayatım okuldan izin alabiliriz ailecek yeni evimizde kamp yapacağız"annem"ah iyi öyle olsun"dedi abimle kampa gideceğimiz için çok mutluyduk ailecek beraber olucaz ,tabikide şaka okula gitmiycezz hemen abimle gidip eşyaları hazırladık babam "burda kimsenin gitmediği harika bi orman varmış orda çok güzel kafa dinlenir"dedi annem tedbirli bi kadındır o yüzden özel bi kaç çanta hazırladı 1. olan elbette sağlık çantası içinde yara bandı ,sargı bezi ve ağrı kesiciler var 2. olanda yedek kıyafetler var 3.olanda ise 4 sandiviç 4 kola 5-6 tanede aburcubur vardı keşke bizde onun gibi tedbirli olsaydık babam okul müdürünü arayıp 1 haftalık izin aldı sonra eşyaları arabaya koyup yola çıktık bu orman çok uzaktı sonunda ormana vardığımızda babam arabayı güzel biyere park etmek istedi ama aniden benzin bitti annem"RİCHERD BENZİNİ NEDEN FULLEMEDİN NASIL DÖNECEĞİZ ŞİMDİ"diye kızdı babam"hayatım sakin ol bi çekici çagırırız yada ben şirkettekilere söylerim gelip alırlarr "diye yanıtladı abim "EEE hadi inelim artık "dedi indik ve çadırı kurduk daha hiçbirşeyi çıkarmamıştık çadır dışında herşey arabadaydı ailecek biraz yürüyüşe çıktık ve karşımıza bi adamın cesedi çıktı abim"hassiktir adamı parçalamışlar"dedi annem tedirgince "Richerd napıcaz"dedi babam telaşlanmayın "dedi eğildi ve adamın yüzünü döndürdü adamın üstünde beyaz elbise gibi yırtık bişey vardı ve yüzü kan içindeydi babam elsesine baktı damgayla "389 numaralı hasta"yazıyodu babama bakarak "389 numaralı hasta ne alaka baba burası orman "diye sordum babam"bilmiyorum diana aklımda bişey var ama şimdi hızlıca arabaya gidip bagaja giricez ve kimse ses çıkarmayacak duydunuz mu beni başkalarıda olabilir"dedi hemen babamın dediğini yaparak arabanın bağajına gittik babam telefonları sessize almamızı söyledi hemen sessize aldık o telefonundan bişeylere bakıyodu ben annemin kulagına "korkuyom "dedim annem"diana tatlım hepimiz evimize dönücez söz veriyorum hep birlikte sapasağlam "dedi babam telefonu anneme verdi annemin gözlerindeki o korkuyu hissettim sonra annem abime verdi abimde dehşete düştü ve nihayet abim telefonu bana verdi bi haber vardı haber 1729 yılına aitti haberde şöyle yazıyordu"1399'da kurulan ***** ormanının içinde olan akıl hastanesinde yaşanan akıl almaz olay olaydan tek sağ kalan kişi hasta bakıcı Dipper bize şu açıklamayı yaptı :bi salı günü hastanede herşey normaldi o
kahrolası delillere bakıcılık yapıyodum ama aniden deliler isyan çıkardı bu ormanın onların olduğunu bu hastanede bizsiz yaşayacaklarını haykırdılar hastaneden sadece ben kaçabildim ama doktorlar çok ağır hasar aldığımı söyledi onlar inanılmaz güçlü onlarda bişey var sakın o ormana ayak basmayın:dedi lütfen bu uyarıya uyalım iyi günler Kanada"yazıyodu hepimiz babama baktık oda ne yapacağımızı bilmiyordu babama bakıp "burda ölmek istemiyorum "dedim babam bana baktı"ölmi-"derken bağırış sesleri geldi hepimiz sustuk ayak sesleri vardı sonra uzaklaştılar arabadan önemli çantaları alıp ormana koştuk gizli bi yer altı evi vardı ilk elinde bi çakıyla babam girdi sonra sessizce bize gelin işareti yaptı içeri girdik güzeldi buz dolabı vb vardı ama içi boştu iki yatak vardı bi puf koltuk bi çekyat ve son olarak radyo vardı annem hiç birşey'i çantadan çıkartmadı annemle babam bu konu hakkında tartıştı sonra salonda oturduk babam "tom diana annenizle beni dinleyin"dedi sonra asnem Helen devam etti "artık çok sessiz olmalıyız "dedi abim"yani gerekmedikçe konuşmak yok "diye ekledi annemle babam çok bitkin duruyodu gidip bi yatakta uyudular abimle benim uykum yoktu böyle 1 hafta geçirdik sonunda yiyeceğimiz bitti babam dışarıya çıkma kararı aldı ama tam üstümüzde onların sesini duyduk babam"sşhhhhh sakın konuşmayın ve ses çıkarmayın" dedi abim ise"sıkıldım artık şu piçlere kim güçlü göstericem"dedi babam tutmayı denedi fakat abim dışarı çıktı bi kaç dakika sonra abimin çığlık sesleri geldi annemle ben sessizce ağlayarak birbirimize sarıldık gittiklerinden emin olunca bizde çıktık babamın elinde bi sopa vardı ve işte tam karşımda abimin cansız bedeni vardı babam "her an dönebilirler hadi" dedi ama annem"kes Richerd benim oğlum öldü "dedi ve tamda babamın dediği oldu bizi duyup geldiler babam bağırdı"BEN OYALARIM KAÇIN HELEN DİANAYIDA ALIP KAÇ!"dedi annemle koştuk ve babamda öldü ama şu sikik ormandan kaçamadık 1 yıl geçti artık onlarla dövüşebiliyodum saklandığımız yerde annemin ateşi olduğunu fark ettim hemen ilaç bulmaya gittim dönünce annem Helen william'da yoktu artık yanlızdım derkenn bi şey fark ettim tam ormanın girişinde tüm deliler bekliyodu sonra uzağa gidip dikkatlerini çektim salaklar o tarafa gitti ve ormanın girişinde bi araba gördüm onlara durumu anlattım beni aldılar gözümü hastanede açtım sonunda bie ait olan o eve gittim ve evet şuan bu yazıyı yazıyorum birazdan kendimi asıcam ve son sözümü merak ediyorsanız hani sapasağlam eve dönücektik anne hepimiz...