Cicha sympatia

"mam na imię~~~~~!!"

   „Mam na imię Valentine. Jestem typem tej popularnej i lubianej osoby. Moje życie jest idealne! Jestem wzorową uczennicą. Wszyscy w okolicy mnie lubi uśmiechają się na mój widok. Mam również całkiem nietypową urodę. Mam bladą cerę i czerwone oczy. , że jestem osobą, która jest kimś lub boginią. Żyję życiem, o ile zawsze marzyłam. Nie umiałam rysować. Okropnie śpiewałam i tańczyłam. Nie umiałam śpiewałam w ogrodzie. Zamiastchwastów, kochałam kwiaty. Moż rodzice nie są zadowoleni.

Gdy skończyłam 10 lat zaczęłam się zmieniać. Uświadomiłam sobie, że nikt mnie takiej nie chce. Wiedziałam, że że była perfekcyjna. Lub po prostu udawać, że taka jestem. Więc zaczęłam uczyć się rysować, śpiewać, tańczyć, gotować. Uczyłam się też pilnie w szkole. Zdobywałam coraz lepsze lepsze oceny i nawiązywałam coraz więcej przyjaźni. Zaczęłam dbać o swój wygląd io zachowanie. Wiedziałam, że przy dorosłych zachowywać się spokojnie iz klasą, a przy rówieśnikach - tak jak oni. Szybko przekonałam się, że to była dobra decyzja.

                                                                                            ...

Budzik zadzwonił o tej samej godzinie co zawsze. Miałam 1,5 godziny na uszykowanie się do szkoły. Zwykle jestem gotowa w 30 minut, ale przed szkołą szykuję sobie wszystko, co może być potrzebne do zajęciach. Dorabiam sobie w kawiarni - a to nie takie proste i góra, jak wszyscy myślą.

Jeszcze chwila jestem na stronie i wyglądałam przez okno. Za oknem było wiosnę. Słońce trafło mocniej świeci, a drzewa i kwiaty rozkwitać. Wszystko zaczynało się z powrotem budzić się do życia. Gdy już zewnątrz za granicą, zachwyciłam się widokiem na obrazie, wstałam z łóżka i udałam się do kuchni Szybko zjadłam śniadanie i skierowałam się w stronę toalety, żeby uczesać włosy, umyć zęby i zrobić makijaż. Trochę mi się zajęło. Poinformujmy, czy na pewno mam wszystko w swoim plecaku wyszłam z domu.

W drodze do szkoły widziałam wielu ludzi. Każdy jest za czymś innym. Zawsze ekscytowali mnie inni ludzie. Ciekawi mnie, co w tej chwili czują, o zastanawiasz się, lub jak się uzupełniać uzupełnianie informacji. Uwielbiałam zapamiętywać małe szczegóły u innych ludzi. To, jak świecą im się oczy, gdy mówią o rzeczach które kochają. To, w jaki sposób weselą, gdy osiągną swój cel. Lub, jak rumią się, po usłyszeniu komplementu.

Nie zaczynaj się pierwszej lekcji mi 10 minut. Po dotarciu do szkół i przebraniu butów udałam się do klasy. O razu gdyam próg sali, podeszła do mnie grupa ludzi, żeby się przywitać. Byłam zadowolona. Nie chronię nic przeciwko temu. W końcu byłam uważana za autorytet.

----------------------------------

  Obecnie przerywam tylko 5 lekcji, które przeminęły szybko. Miałam więcej czasu na pracę w kawiarni, co oznaczało więcej pieniędzy. Zbierałam na prezent dla moich sióstr. Za 2 tygodnie były jej 12 urodziny.

                                                                                              ...

Skończyłam działać o 22.00. To pierwsze dni dni, więc było już bardzo ciemno. Dzisiaj była moja kolej na posprzątanie i zamknięcie lokalu. Na zewnątrz mocno padło. W okolicy nie było ani jednej osoby. Byłam sama. Czułam w sobie niepokój. Ciągle dźwiękiam dziwne dźwięki z zaplecza, lecz za bardzo bałam się, wywołać ten dziwny dźwięk, więc lekceważyłam do. Byłm spokojna, do momentu aż w kawiarni zabrakło prądu. Całe pomieszczenie ogarnęła cisza. Słychać tylko szum wiatru w deszczu za oknem. Pozostało mi praca do domu i do mojejodawczyni. Sięgnęłam, więc po swojej torbę, i skierowałam się w stronę drzwi. Gdy już mnie zatrzymam, panika, ogarnęła. Drzwi się zatrzasnęły. Postanowiłem przyjechałem do szefowej, aby a i mnie wyciągnęła, ale rozładował mi się telefon. Nagle przestałam się czuć. Czułam, jak coraz szybciej bije mi serce. Wydawało mi się, że słyszę czyjeś kroki.

              (następna część będzie niedługo, mam nadzieję, że wam się podoba!!<3)