[Zawgyi]
""......."" = English
"......." = Korea
*.......* = Myanmar
-------------------
၂၀၂၂ ။
New York City .
တံု႔ခနဲ ရပ္သြားေသာ ကားထက္ဝယ္
ထိုင္ခံုကို မီွ၊ ယုန္သြားမ်ားေပၚသည္အထိ ပါးစပ္ဟကာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေကာင္ေလးသည္ မႏိုးေသးေပ။
""ေရာက္ၿပီ""
Taxi driver မွ က်ယ္ေလာင္စြာ အသံျပဳမွ
အလန္႔တၾကား ႏိုးလာေတာ့၏။ သြားရည္ကို လက္ခံုႏွင့္ မသိမသာသုတ္ၿပီးေနာက္ မ်က္လံုးဝိုင္းပိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးသည္ ကားေပၚမွ မဆင္းေသးဘဲ ကားမွန္မွ ေခါင္းျပဴၿပီး ေနရာမွန္မမွန္ ဦးစြာစစ္ေဆးသည္။
*ဓာတ္ပံုထဲကထက္ မိုက္တယ္ကြာ*
ေသခ်ာၿပီဆိုမွ ကားထဲမွ အထုတ္မ်ားကို ခ်ၿပီး
က်သင့္ေငြ ရွင္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အိမ္ႀကီးထဲကို ေလွ်ာက္လွမ္းအတိုင္း ဝင္၏။
အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာက ျမက္ခင္းျပင္ကို ေငးရင္း
ျမက္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ဂစ္တာ တီး ၊သီခ်င္းဆိုရမည္ ဟု
စိတ္ကူးယဥ္မိေတာ့ သြားမ်ားေပၚေအာင္ ၿပံဳးမိေတာ့သည္။
မာမီ့သူငယ္ခ်င္းငွားေပးထားေသာ အိမ္က
ကြၽန္ေတာ့္အႀကိဳက္ပံုစံမို႔ ေတာ္ပါေသးသည္။ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း
ေဘးမွာေခၚၿပီး ဒုကၡေပးဖို႔ မေတြးေသာ အန္တီေမကို
တကယ္ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မည္။
အိမ္တံခါးေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး ဘဲလ္တီးလိုက္သည္။
Ting !
ဘဲလ္သံျမည္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံ။
ဒုန္း!
က်ယ္ေလာင္လြန္းေသာ အသံမို႔
ကြၽန္ေတာ့္အေပ်ာ္ေတြပင္ ေပ်ာက္လုနီးနီး။
ဒီအိမ္ပိုင္ရွင္က အေမရိကန္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလူဆိုးႀကီးမ်ားလား ဟု ထိတ္လန္႔တၾကား အေတြးဝင္မိခ်ိန္မွာ *သူက ေရွ႕ေန* ဟူေသာ အန္တီေမ့အသံကို ျပန္ၾကားေယာင္မိေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္စိုးရိမ္စိတ္က ျပန္ပဲဝင္ရေတာ့မလိုလို။
႐ုတ္တရက္ ပြင့္သြားေသာ တံခါးႏွင့္
ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ရေသာ အိမ္ပိုင္ရွင္က
မ်က္ဝန္းေရာင္တလက္လက္ျဖင့္ ၿပံဳးေနေသာသူ။
ေမး႐ိုးထင္းထင္း၊ ႏွာတံစင္းစင္းႏွင့္ အေမရိကန္မ်က္ႏွာေပါက္မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေပ။
သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း တည္သြားေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ မိႈင္းညိဳ႕သြားေသာ မ်က္ဝန္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို မႀကိဳဆိုခ်င္သည့္ပံုပင္။
