Köşeyi döndükten sonra hızlı bir şekilde koşmaya başladım. Arkama bakmaya cesaret edemiyordum. Bir köşeyi daha döndükten sonra caddeye geldiğimi fark ettim hızlıca etrafıma bakındım. Arabaların geldiği yönün tersinde sakince yürümeye başladım. Gökyüzüne baktım, kararmıştı.olanları kafamda tartarken olaylar hafızamı zorluyordu sanki inanmanın sınırlarını zorluyormuşum gibi hissettim. Bunu saçma olduğunu düşünüp kafamı dağıtmaya çalıştım, beni gören olmuşmuydu acaba diye düşünerek ilerlemeye devam ettim. Olayları baştan sona 3 kere daha canlandırdıktan sonra kaybolduğumu farkettim. Kalbimin ritmi hızlanmaya başladı.'Tanrım, umarım beni görmemişlerdir.' diyerek iç geçirdim. Bana doğru yaklaşan iki kadını görünce umutlanarak yanlarına gittim.'Sanırım kayboldum, Riverfront park'ı ne tarafta ?' diye sordum. birbirlerine bakıp beni baştan aşağı süzmeye başladılar ben ise bu sırada saniyeleri sayıyordum.Sonunda uzun sarı saçlı olan kadın 'Çok uzakta orası' dedi. Diğeri kahverengi saçlarını geriye atıp geldğim yönü göstererek ' Ordaki köşeden dönüp yol boyunca ilerlemelisin' dedi.Ama geri dönemezdim. O adamlar peşimde olabilirlerdi. Ben bunları düşünürken kadınların çoktan gittiğini farkettim. Yoluma devam ettim. Yaklaşık 20 dakika boyunca ellerim ceplerimde yürüdükten sonra Olivia'nın evinin yakınlarında olduğumu farkettim. Onda kalabilirdim.Adımlarımı hızlandırarak Olivia'nın evine ulaştım. Olanları sonra düşünücektim şimdilik saklamam gerekiyordu.
...
'Artık biliyorsun Oli, bir süre ortalarda olmasam iyi olur.' dedim. Getirdiği kahvelerden birini elime aldım. Sıcak fincan elimi ısıtana kadar üşüdüğümü farketmemistim. Tanrım!. Benim karşıma oturup 'Seni gördüklerine emim misin mag , bişi olmayacak endişelenme.' dedi.Gözlerindeki merhametli bakışları biraz olsun içimi rahatlatmıştı.'Pekala, sorun olmayacağına madem hemfikiriz...' dedim ama cümlemi tamamlayamadım.'Yine başına bela oldum Oli en iyisi gideyim.'dedim. Elimdeki fincanı koydum. 'Sçmalama lütfen, sorun yok benim başıma bela olmadığını biliyorsun, üsteleme.'dedi. İçtenlikle gülümsedi ve yanıma gelip sarıldı. Gülümsedim. Vedalaşıp evden çıktım.Gece yarısı olmuş cadde sakinleşmişti.Evime yürümeye başladım, bir yerden konusma sesleri geliyordu.kafamı kaldırdığımda iki adamın konuştuğunu gördüm, saniyeler sonra adamlar beni farkedip tanıyınca 'Eyvah!' dedim ve koşmaya başladım. Peşimdeydiler, 'Kaçma!' diye bağırdı ikisinden biri.Takım elbise giyen diğer insanlara göre hızlı koşuyorlardı.hızla bir ara sokağa daldım ordan geçip sağa doğru koşup başka bir ara sokağa döndüm.Çıkmaz sokak 'Lanet olsun' dedim sinirle. Ne yapacağımı düşünürken adamların yaklaşan seslerini duydum.Kalbim çok hızlı atıyordu.Düşünmeye çalışıyordum ama beynim sanki durmuştu. Karanlıkta bir çıkmaz sokaktan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum ki sokağın başında iki takım elbiseli adamlar belirdi. ikisinden biri 'Artık kaçıcak bir yerin yok tatlım.' dedi. Düşün, Magie düşün gittikçe yaklaşıyorlardı.'Siktir, işte şimdi sıçtım.' diye soludum. iyi ve kötü her türlü yorumlarınız bekliyorum benim için çok değerli olucaklar. sevgilerimle Sena:).
