"ဖုန္းမကိုင္ဘူးလား"
တဂၽြီဂၽြီျမည္ေနေသာဖုန္းကို ဘုန္းလၽွံေမာင္ လ်စ္လ်ဴရွူထားတာမို႔ ေရွ႕တြင္ထိုင္ေနေသာကိုႀကီးေအးခ်မ္းေမာင္က လွည့္ေမးလာသည္။ ကိုႀကီးတို႔စုံတြဲႏွင့္ တစ္ကားတည္းစီးေနခ်ိန္ ကိုးကိုးဖုန္းေခၚတာကို သူ ဘယ္လိုကိုင္ရပါ့မလဲ။ ေကြးေကာက္ခ်င္ေနသည့္ သူစိတ္ကေလးကလည္း မကိုင္ေစဖို႔ တြန္းအားေပးလ်က္ရွိ၏။
"သားသူငယ္ခ်င္းဆက္ေနတာ၊ အျမင္ကတ္ကတ္လို႔မကိုင္တာ ဟဲ"
"သူငယ္ခ်င္းေရာ ဟုတ္ရဲ့လားေနာ္ ... ေကာင္ေလး"
ကားေမာင္းေနသည့္ ကိုႀကီးအိမ္ေထာင္ဖက္ ကိုျမတ္ဟန္သာကပါ ေနာက္ၾကည့္မွန္ကတဆင့္ စေနေခ်ၿပီ။ သည္အစ္ကိုႀကီးကလည္း ႐ုပ္ႀကီးတည္သေလာက္ အေတာ္ေနာက္တိေနာက္ေတာက္။
"ငါ့ညီေလး ရည္းစားရေနၿပီလား၊ ကိုႀကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလ"
"အာ..."
စကားသံဝဲဝဲႏွင့္ သူ႔ကိုႀကီး Ice ပါ ရိပ္မိလာပုံပင္။ ေမးလက္စရွိတုန္း ကိုးကိုးနဲ႔သူ႔အေၾကာင္း ထုတ္ေျပာျပလိုက္လၽွင္ ေကာင္းမည္လား။ ထိုအခိုက္ ဝင္လာေသာစာတစ္ေစာင္...။
'အေရးႀကီးေျပာစရာရွိလို႔ စိတ္မေကာက္ဘဲ ဖုန္းကိုင္ပါေတာ့ ... ေတးေတးရာ' တဲ့။ လူကိုဆူတုန္းကဆူၿပီး အခုမွေတးေတးရာ လုပ္ေနသည္။ ဖုန္းကိုျဖတ္ခနဲအျမန္ပိတ္ၿပီး ကိုႀကီးကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္လိုက္၏။
"ဟို ... သား ေနာက္က်မွပဲအိမ္ေခၚလာၿပီး မိတ္ဆက္ေပးမယ္ေနာ္"
"ေျပာပါတယ္၊ အခ်စ္ေရးမွာ ျမတ္ဟန္သာတို႔မွန္းရင္ လြဲခဲတယ္ ဟာဟား"
"ေလၽွာက္ရႊီးမေနပါနဲ႔ ... Eric အတြဲတုန္းက အစ္ကိုေနာက္ဆုံးမွသိတာ။ ငါ့ညီေလးကလည္း အဆင္ေျပတဲ့ေန႔က်ရင္ ရည္းစားကိုအိမ္ေခၚခဲ့ေနာ္"
ဂုဏ္ယူစြာေျပာေနေသာ ကိုျမတ္ဟန္သာႏွင့္ ညီျဖစ္သူရဲ့ရည္းစားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ကိုႀကီး Ice။ ရည္းစားကို အိမ္ေခၚခ်လာၿပီးမွ ကိုးကိုးမွန္းသာသိၾကရင္ ဘယ္လိုတုန႔္ျပန္ၾကမလဲမသိ။ ရင္ခုန္စရာေကာင္းေနမွာပဲဟုေတြးရင္း ဘုန္းလၽွံ ျပဳံးေနမိ၏။
