"Karanlığın Berfu'su"

1.❄️

Acıları unutmak kolay mıydı sahi?
Acılarımız sanki bataklık gibiydi her adımda içine daha çok çekiyordu.Batakliktan kurtulmak mümkün müydü keşke mümkün olsaydı ne çabuk kurtulurduk acılarımızdan

Berfu'
Bu şehir beni bitiriyor.Solup gidiyorum, aklımı kaybediyorum tekrar dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım aylardır ağlıyordum ama asla dinmiyordu gözyaşlarim annemi kaybettikten sonra asla eskisi gibi olamadim babam zaten ben 4 yaşındayken trafik kazasından ölmüştü annemin anlattığına göre.Ege hızla yanima gelip "güzelim yeter artık ağlama ağlamak güçsüzlüktür hem seni annem böyle görse yikilirdi kendine beddualar ederdi" sahi güçsüzlük müydü ağlamak? Ege benim ikizimdi ailemden kalan son kişi oydu elinden geldiğince sürekli yanımda olmaya çalışıyordu ama benimle ilgilenirken okulunu aksattığını bildiğim için çok kızıyordum ona o çok başarılıydı ve derslerini aksatmya devam ederse istediği bölümü yani tıp okuyamayacakti."Ege'm iyiyim ben iyilesirim birazdan aklima geldi annem dayanamadım ağladım iyiyim merak etme hadi okuluna git sen iyiyim aklın kalmasin bende" dedim.Ege emin misin der gibi bakınca kafami onaylar biçimde salladim onun bugün önemli sınavı vardi kaçırmasini istemezdim elime küçük bir buse kondurup çantasını alıp çıktı.O gittikten sonra kendime biraz da olsa gelebilmistim ağlayarak geri getiremezdim geçmişimi ama bugünden itibaren kendime söz vermiştim iyi olmaliydim Egem için.
Evdeki bütün eşyalar annemi hatırlatıyordu dokunduğu her yere sanki acısı sinmiş dokununca içim.urperiyordu ilk işim evdeki çoğu eşyaları kullanmadığımız odaya taşıdım bugün eve yeni birşeyler almaliydim çok zengin değildik ama durumumuz bizim için yetiyordu.Annemden sonra annemin üstümde beğendiğini kıyafetlerimi tek tek yakmistim.Ege den bir tişört alip altimdaki eşofmanla yakıştığını düşünerek arabanin anahtarını alip çıkmıştım
-11 yıl önce-
""Anne bu kırmızı araba çok güzelmiş demi keşke benim olabilse annem bana dönerek "ahh berfum daha çok küçüksün zamani gelince alırız hem beni de gezdirirsin gülerek demişti onu kocaman öperek tabii aldığımda ilk seni gezdircem hatta arabanın arkasina senin ismini yazdiracagim Ege bizim durumumuzu kiskanmis olacak ki "ya ben ya ben ikiz ben ne olacağım beni sevmiyor musun neden beni de yazdirmiyorsun"ona kocaman bi gülümseme atıp seni unutur muyum egem seninde ismini yazdiracagim demiştim sonrası Koca koca gülüşmeler...
-3 yıl önce-
Bugün Egeyle olan 20.yilimizdi doğum günümüzdun annem bana bir sürprizinin olduğunu söyleyip sahilde Egeyle beklediğini söylemişti sürprizi merak ettiğim için dersi dinleyemiyordum.Ben bilgisayar mühendisliği okuyordum ve bugün fakültede yeni öğrencilerin gezisi vardi.Dersim biter bitmez taksiye atlayıp sahile gideceğimi söyledim az mesafeydi ama o yol sanki bana hiç bitmeyecek gibi gelmişti annemle Ege'nin ne sürprizi olduğunu merak edip duruyordum.Taksiden inip annemlerin yanina doğru ilerledim yol kenarında bekliyorlardı anneme sarılıp Ege'ye kocaman öpücük verdikten sonra"hanii sürprizim nerdee demiştim annem bana kocaman gülümseyerek arkanda kızım görmüyor musun arkama dönüp küçükken gördüğüm kırmızı arabinin tipki aynısı gibiydi sadece yenilenmiş haliydi sanki arabanin ön camında ise annemin benim ve Ege'nin baş harfleri vardi gözlerim dolmuştu anneme dönüp kocaman sarılmıştim"

Günümüz+
Aklıma gelen anıları unutmaya çalıştım arabama atladim ve yola koyuldum ilk önce ev için birkaç birşey aldıktan sonra kendime kıyafet almıştım biraz olsun rahatlamış gibiydim  elimdeki poşetlerle avm den çıkınca şok geçirmem bir olmuştu arabma biri çarpmıştı ve arabam hiç de iyi görünmüyordu elimdeki poşetlerin yere düşünce çıkardığı seslerden farketmistim yanaklarim ıslanmıştı yoksa akan gözyaşlarim miydi hizla arabimin yanina gidip önünde elini kafasında tutmuş ne yapacağını dusunen biri vardi benim geldiğini görünce bana döndü ve "sizin aranız miydi" dedi soğukkanlikla ben ne dediğimi bilmeyerek dilim konuşmuştu sanki"evet benim benim arabmadi o sesimin titrediği bariz belliydi bana dönüp"kusura bakmayın parası neyse veririm yada yeni bir araba alabiliriz istersen heemn dedi yine ayni rahatlıkla ona hızla dönüp gözüm kararmıştı ne dediğimi.yine bilmeyerek dilim konuşmuştu"ne yeni arabası ne parası o bana annemden kalan son hediyesiydi o benim annemin ruhunu taşıyordu nasıl dayanabilirim şimdi ruhunu hissedeemzsem Allah aşkına ne parası sadece o kalmıştı onun ruhu kalmıştı bende neden neden benden aldin onu bunları ayik kafayla söylediğimi düşünmüyordum bir yandan deli gibi aglayarak bir yandan tekrar annemin benden gidişini izliyordum sanki ağlamam şiddetlenince birinin bana sarıldığını hissetmiştim ama gerisi tamamen karanlık...