"ဆရာ ... ဆရာေလး"
ညဉ့္သုံးယံ၏ ေနာက္ဆုံးေသာအပိုင္းအျခားျဖစ္သည့္ မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္တြင္ ၾကားလိုက္ရေသာ လူတစ္ေယာက္အသံ။ စားပြဲခုံေလးေပၚ ေခါင္းေမွာက္အိပ္ေနေသာ ဘုန္းလၽွံတစ္ေယာက္ လန႔္ဖ်တ္သြားရသည္။
"ဟင္ ... ဗ်ာ"
"သားအေဖ ေသြးေတြအန္ေနလို႔ ... လုပ္ပါဦး၊ လိုက္ၾကည့္ေပးပါဦးဗ်ာ"
"ဟုတ္လား လာမယ္၊ လာမယ္"
ခဏေမွးေနခ်ိန္ ေငါက္ခနဲထရပ္လိုက္တာမို႔ ဘုန္းလၽွံေခါင္းထဲ မူးေဝသြားသည္။ သို႔ေသာ္ သတိမပ်က္ေစရ၊ မေန႔ညေနကမွေရာက္လာသည့္ Alcoholic လူနာဆီလိုက္ဖို႔ျပင္ရမည္။ ဒါမို႔တစ္ဆက္တည္းပဲ ေသြးအန္သက္သာေစဖို႔ လိုအပ္တာေတြႏွင့္ Azeptil ပါတစ္ခါတည္း စုပ္ယူလိုက္သည္။
ဘုန္းလၽွံေမာင္ လူနာဆီေရာက္ေတာ့ျဖင့္ PG က်ဲက်ဲပါ ေရာက္ေနၿပီ။ ၁၃ႏွစ္သာသာေလာက္ ရွိဦးမည့္ေကာင္ေလးက သူ႔တင္မက က်ဲက်ဲကိုပါ ထပ္ေခၚသြားပုံရ၏။ လူနာဆိုတာလည္း ၄ေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ေသြးေတြအန္ထားလိုက္တာ ေထြးခံသုံးလုံးေတာင္ မေလာက္ငွခ်င္ေတာ့။ ျခဳံေစာင္ႀကီးလည္း ေသြးစေသြးနေတြေပက်ံေနတာ အရွင္းသားျမင္ေနရသည္။
"ေအး ဘုန္းလၽွံအေတာ္ပဲ၊ က်ဲက်ဲကို လာကူဦး"
"ဟုတ္"
စာေတာ္႐ုံမက လွုပ္လွုပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနကိုပါ က်ဲက်ဲက ၾကည့္ထိန္းေပးနိုင္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ AS အစ္ကိုရန္ပိုင္လည္း ဘယ္ကဘယ္လိုၾကားသည္မသိ။ သူလိုအလုပ္သင္ဆရာဝန္ပဲျဖစ္သည့္ ေမသစၥာႏွင့္အတူ လာကူပါသည္။
လူေျခတိတ္ခ်ိန္မွ Shock ဝင္ေနသည့္လူနာဦးေလးႀကီးမွာ ထိုးအန္ေနလိုက္တာ တေဝါ့ေဝါ့ပါပဲ။ နီညိဳေရာင္ေသြးေတြက လူနာ၏ပါးစပ္ကသာမက ႏွာေခါင္းေပါက္ကပါ အရွိန္လြန္ၿပီး စီးက်လာသည္။ ေဘးရွိလူကုန္ ပ်ာယာခတ္ကုန္ၾကတာ သူဆိုလၽွင္ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ။ က်ဲက်ဲတို႔ခိုင္းသမၽွ လုပ္ေနရလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာဆို အေတြ႕အၾကဳံမရွိတာႏွင့္ လြယ္လွမွမဟုတ္ေပ။
