"ဟဲ့ ... ဆရာကေကာင္းလား"
"ဘာေကာင္းလားတုန္း၊ နင္ ေမးလိုက္မွျဖင့္ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္နဲ႔ဟာ"
ဂ်ဴတီခ်ိန္းၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေတာ့မည့္လူကို ေအာက္ထပ္ထိဆြဲေခၚၿပီးေမးသည့္ တင္နီလာဝင္း။ မ်က္လုံးေတြကလည္း သိခ်င္ေဇာႏွင့္ အေရာင္ေတြဝင္းေတာက္ေနတာ ေနကိုေမာ့ၾကည့္ေနရသည့္အတိုင္း။ ဘုန္းလၽွံ ရည္းစားရလၽွင္ သူတို႔ရည္းစားရတာထက္ ေပ်ာ္ၾကသည့္သူေတြျဖစ္၏။
"နင္ကလည္း ေကာင္းလားဆိုတာမွာ အဓိပၸါယ္အမ်ားႀကီးပါတယ္ေလ။ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာေကာင္းလား၊ ခ်စ္စရာေကာင္းလား၊ ၿပီးေတာ့ နင္ကအရင္ကဆို ရြယ္တူေကာင္ေလးေတြနဲ႔ပဲ တြဲတာေလ ... အခုဆရာကက် ငါ့တို႔ထက္၁၃ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးတာဆိုေတာ့ ေျပာတာဆိုတာ၊ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြမွာ အဆင္ေျပလား၊ ေကာင္းလား ... ဒါကိုေမးတာ။ နင္ တအားေမွာင္မေနနဲ႔"
"ဪ အဲလိုေမးရင္ေတာ့ ဆရာက အရမ္းေကာင္းတယ္"
"နင္တို႔ ဘယ္ႏွခါစားၿပီးၾကၿပီလဲ"
"တင္နီလာဝင္းေရ နင္ဘာေတြေမးေနတာတုန္းဟာ"
ညဂ်ဴတီဝင္ထားရလို႔ စုတ္ခ်ာေနေသာဆံစေတြကို ဘုန္းလၽွံ အားကုန္ထိုးဖြရင္းေမးရသည္။ ျပန္ပါမယ္ဆိုမွ ေအာက္ထပ္ထိ ေျခေထာက္အေညာင္းခံ လိုက္္ေမးေနေသာ စသုံးလုံး(စပ္စုစိန္)ပါပဲ။
"မဟုတ္ဘူးေလဟာ ... နင္တို႔အျပင္ထြက္ၿပီး Date တာ၊ ညစာဘာညာစားတာ ဘယ္ႏွခါေလာက္ရွိၿပီလဲ ေမးတာပါ။ နင္ကေမွာင္လိုက္တာ ဟယ္ ... တအား"
"ငါကပဲေမွာင္တယ္ျဖစ္ရေသးတယ္။ နင္ေမးတဲ့အဓိပၸါယ္ ငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား။ ဆရာက သိကၡာရွိ၊ လူရိုးႀကီး ... နင္ မဟုတ္မဟတ္ေတြ ေလၽွာက္မေမွာင္နဲ႔"
"ဘုန္းလၽွံကလည္း ငါ သေဘာရိုးနဲ႔ေမးတာပါ။ ဒါဆို နင္တို႔ထပ္စားၾကရင္ ငါနဲ႔မိုးယုကိုေခၚဦးေနာ္"
"ဘာလိုက္လုပ္မွာလဲ ရွုပ္ရွုပ္ရွက္ရွက္နဲ႔"
"ခါတိုင္းလည္း နင္ရည္းစားအသစ္ရတိုင္း မိတ္ဆက္ေပးေနက်ပဲေလ"
ဘုန္းလၽွံ ခိုညည္းကေလးညည္းေတာ့ တင္နီလာဝင္းက လမ္းေလၽွာက္တာရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးလုပ္ျပသည္။ ပထမႏွစ္ကတည္းက ခင္ၾကသည့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ဆိုးတာ၊ ေကာင္းတာမွန္သမၽွ သည္းခံၾကသည္။ အလိုလိုက္ၾကသည္။ တကယ္ဆို Gay ျဖစ္သည့္ ဘုန္းလၽွံလိုလူအတြက္ တင္နီလာဝင္းႏွင့္မိုးယုက ေယာက္်ားေလးအေပါင္းအသင္းထက္ ပိုေကာင္းေသာသူငယ္ခ်င္းမေတြ ျဖစ္၏။
