Chapter - 42

6.4K 819 74
                                    

ကုတင္ေဘးနားက ခံုေပၚမွ ႏိႈးစက္ေလးျမည္ေတာ့ ေကာင္းဆက္လွမ္းယူပိတ္ကာ အိပ္ရာထလိုက္သည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ ေနျမင့္ေအာင္အိပ္မည္ဆိုေသာ္ျငား စိတ္ကအရမ္းေလးလံေနခဲ့ေတာ့ အိပ္မရေတာ့။ ကိစၥႀကီးျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ခံစားလာမိတဲ့အထိ စိတ္ထင့္ေနခဲ့ေတာ့ ဖုန္းေလးကိုေကာက္ယူကာ Shane ထံဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့သည္။

"ဟဲလို ေမာနင္း Pooks"

ပိတ္ရက္မို႔ Shane လဲစိတ္ႀကိဳက္အိပ္ေနဟန္၊ ဖုန္းျပန္ေျဖသံမွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ အသံကလံုးေနသည္။ အသံႃကားလုိုက္ရေတာ့မွ ေကာင္းဆက္မွာ သက္ျပင္းတခ်က္ခိုးခ်လိုက္ၿပီးေနာက္

"အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္..."

"ဟင္...ဘာကိုေမးတာလဲ Pooks"

"အားလံုးအဆင္ေျပေျပ႐ွိရဲ႕လားလို႔ "

"႐ွိပါတယ္။"

"ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား..."

"ေနလဲေကာင္းပါတယ္။ Pooks ဘာလို႔အေစာႀကီးဖုန္းဆက္ၿပီး ဒါေတြေမးေနတာလဲ။"

"စိတ္ပူလို႔"

ထိုသို႔ဆိုေတာ့ Shane ဘက္က ခပ္တိုးတိုးရယ္သည္။

"ကုိယ့္ Pooks ေလးက မနက္အေစာႀကီးမွာ ဖုန္းဆက္ၿပီး စကားေတြေျပာေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုလြမ္းေနလို႔လား။ လာလည္ရမလား..."

"မလာနဲ႔။ ပိတ္ရက္ အိမ္မွာလုပ္စရာေတြလဲ႐ွိတယ္။"

"အင္း ဒါဆိုလဲမနက္ျဖန္မွေတြ႔တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ Pooks?"

"အင္း...."

"ခ်စ္တယ္ေနာ္ ကုိယ္က Pooks ကို သိပ္ခ်စ္တယ္။"

Shane ရဲ႕ အိပ္ရာႏိုးစ မပြင့္တပြင့္ေလသံက အက္႐ွ႐ွေလးနဲ႔ နားေထာင္လို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ ျပန္ေျပာဖို႔ေတာင္ ​ေမ့ေလ်ာ့ေနရသည္။ ထပ္အသံျပဳေတာ့မွ အသိဝင္ကာ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ အိပ္မေပ်ာ္မယ့္အတူတူ ေရခ်ိဳးကာ ေလ်ွာ္ထားသည့္ အဝတ္အစားမ်ား လွမ္းေနခ်ိန္မွာပင္ ေမေမႏုိးလာခဲ့သည္။

"အဝတ္ေတြ ​ေမေမေလ်ွာ္မွာေပါ့။ ပိတ္ရက္ကိုအိပ္ဦးေလ"

"မအိပ္ေတာ့ဘူး ေမေမ။ "

"မနက္စာ ထမင္းဆီဆမ္းရယ္၊ သံပုရားသီးသုတ္ေလးနဲ႔ ေမေမ ငါးေျခာက္​ေလးပါ ဖုတ္ထားမယ္။ ႏိုရာလဲလာစားမွာဆိုေတာ့။ အက်ီသြားဝတ္ေတာ့ ေကာင္းဆက္ အေအးပတ္မယ္။"

 ꜱɪɢɴꜱ ᴏꜰ ᴛʜᴇ ꜰᴀᴛᴇ  (ကံကြမ္မာချည်တဲ့ကြိုး)Where stories live. Discover now