Τέσσερις εποχές

1. Ο πρώτος χειμώνας

Χειμώνας. Ο πρώτος μας χειμώνας.

Όσο κοιτούσα την ώρα στο κινητό μου, τόσο η ανυπομονησία αλλά και συνάμα ο φόβος έκαναν το κεφάλι μου να αρχίσει να πονάει.

Πότε άλλαξε η χρονιά; Πως έφτασα σε αυτό το σημείο;

Οι προηγούμενοι μήνες έφεραν κάτι από συχνές απογοητεύσεις. Από την μία ήταν εκείνος που έφερε στο σώμα του καλοκαίρι και φεύγοντας άδειασε την ψυχή μου στον πάτο της παγωμένης πλέον θάλασσας που κάποτε κάναμε όνειρα για μέρες στρωμένες από μπόλικη αγάπη και από την άλλη η περασμένη μου σχέση που έληξε εξαιτίας της απόστασης με τρόπο που άνοιξε για ακόμη μια φορά τις πληγές της καρδιάς μου, με έκαναν να αμφισβητώ την επίσκεψη σου εδώ.

Τι έρχεσαι να κάνεις και συ στην ζωή μου; Ήδη έχω αρκετούς μπελάδες μπροστά μου.

Όσο αργούσε το αυτοκίνητο να φτάσει στον προορισμό του, το μυαλό μου μεταφέρθηκε πίσω, στην ημέρα που γνωριστήκαμε.

Ένα μονάχα μήνυμα αρκούσε. Μια μονάχα λέξη.

Μηνύματα. Άραγε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από ανώνυμα μηνύματα μιας άκυρης εφαρμογής; Ποιος μπορεί να υπάρχει πίσω από μια οθόνη; Ποιος μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα και αν αυτή είμαι εγώ, τότε πώς με βρήκες;

Μηνύματα. Ερωτήσεις. Συμβουλές. Εγώ και εσύ.

Το ερώτημα σου με έκανε να σκεφτώ τον πρώτο μου έρωτα και όσο η περιγραφή σου γινόταν όλο και πιο αναλυτική, τόσο μεγαλύτερη ταύτιση ένιωθα.

«Πως μπορεί να έχουμε τόσα κοινά;» θα πω και θα σου απαντήσω, βρίσκονταν τόσο γοητευτικό τον τρόπο σκέψης σου, χωρίς καν να σε γνωρίζω. Και θα σε βοηθήσω, λοιπόν.

Και οι μήνες θα περάσουν. Και θα συνειδητοποιήσω σαν μιλάμε πως όχι μόνο φέρεις το όνομα του πρώτου μου έρωτα– θυμίζοντας τον τρελά– αλλά και ότι έχουμε τόσα κοινά που άνετα θα μιλούσα μαζί σου με τις ώρες.

Ώσπου πήρες την απόφαση να έρθεις. Ώσπου ήρθες για να με δεις.

Ώσπου με περιμένεις.

Περίεργος τρόπος να εξελιχθεί αυτή η ιστορία, δεν νομίζεις;

Η πόρτα ανοίγει και κλείνει και καθώς χάνεται το αυτοκίνητο από το οπτικό μου πεδίο, τα βήματα μου είναι γρήγορα, οδηγώντας με σε σένα. Μα ποιος είσαι στ' αλήθεια εσύ; Και τι θέλεις από την ζωή μου;

Φτάνοντας στο μέρος που κανονίσαμε να συναντηθούμε, τα δάχτυλα μου έτρεμαν από το άγχος. Τι κάνω εδώ; Γιατί συμφώνησα να τον γνωρίσω από κοντά;