Chapter - 44

6.6K 840 66
                                    

တျဖည္းျဖည္းအခ်ိန္ကား မနက္၃နာရီပင္႐ွိေနၿပီး ႏိုရာမိဘေတြမွာ ႏိုရာကိုသာ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနဆဲ၊ Devin ကေတာ့ ကြန္ျပဴတာေပၚမွာ ေဆးမွတ္တမ္းမွန္သမ်ွ ထိုင္ဖတ္ေနသည္။ စကားတခြန္းမွမေျပာျဖစ္ေတာ့ အခန္းငယ္ထဲ တိတ္ဆိတ္လြန္းေနခဲ့ၿပီး ႏိုရာ့ဖခင္က စကားစလာခဲ့ေတာ့သည္။

"ေကာင္းဆက္? အိမ္မွာ မေသာ္တာတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္လား။"

"ရပါတယ္ဦးေလး။ ေမေမ့ကိုဖုန္းဆက္ထားပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္မွအိမ္ခဏျပန္မယ္။"

ခဏဆက္ထုိင္ၿပီးေနာက္ လူကအိပ္ခ်င္လာသလို ေညာင္းကိုက္လာေတာ့ အျပင္ဘက္သို႔ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ အခန္းတြင္းေတာ့ အပူခ်ိန္ညႇိႏိႈင္းထားသည္မို႔ မသိသာေသာ္လည္း အခန္းျပင္ေရာက္သည္ႏွင့္ စိမ့္ခနဲ၊ ဆက္လွမ္းလာသည့္ေျခလွမ္းတို႔က ေထာင့္ခ်ိဳးေလးနားေရာက္ေတာ့ တန္႔သြားခဲ့ရသည္။ ေရဘူးတစ္ဘူးကိုကိုင္ကာ ခံုေပၚမွာ ထိုင္ေနသည့္ Shane ။ ေခါင္းငိုက္စုိက္ခ်ထားသည္မို႔ မိမိကိုမျမင္ေသးေပ။

ရာသီဥတုက ​ေအးရသည့္ၾကားထဲ မနက္၃နာရီထိုးေနသည့္တိုင္ေအာင္ Shane ထိုင္ေနသည့္အေပၚ ေကာင္းဆက္စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားရေပမယ့္ ဘာမွမေျပာခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ အသံမျပဳပဲ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။

"ေကာင္းဆက္.."

ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္မွ ျမင္သြားဟန္႐ွိသည့္ Shane က ေျပးလိုက္လာကာ လက္ေမာင္းတဖက္မွ ဆဲြလာၿပီး ေကာင္းဆက္႐ုန္းလိုက္ေတာ့...

"ေဆာရီး...."

ဟု ဆိုကာ ခ်က္ခ်င္းျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ ႏွစ္ဦးသားၾကားထဲ ေျပာစရာမ႐ွိေတာ့သလို တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ရာမွ Shane ကပင္ စကားစလာသည္။

"စိတ္ေရာ လူေရာပင္ပန္းေနမွာေပါ့ ကုိယ္တခုခုစားဖို႔ ဝယ္ေပးရမလား။"

"ရတယ္ ဘာမွမစားခ်င္ဘူး။"

"ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္နဲ႔အျပင္ခဏလိုက္မလား ။ ေကာင္းဆက္အက်ီမွာ ေသြးစေတြေပေနတယ္။ ကုိယ့္အိမ္မွာ..."

"မလဲေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ Shane "

"အင္း ကုိယ္႐ွိတယ္။ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."

 ꜱɪɢɴꜱ ᴏꜰ ᴛʜᴇ ꜰᴀᴛᴇ  (ကံကြမ္မာချည်တဲ့ကြိုး)Where stories live. Discover now