"ေတးေတး မေသာက္နဲ႔ေတာ့ကြာ"
"ေအးေလ ဘုန္းလၽွံရယ္ ေတာ္ေတာ့။ ေရေဆာ့ဖို႔လာပါတယ္ဆို နင္နဲ႔နႏၵာ့ကိုပဲ ထိန္းေနရတယ္"
"သင္းတို႔ေၾကာင့္ ငါ့မွာႏွစ္ဗူးေသာက္ၿပီး ရီေဝေဝျဖစ္ေနတာေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားၿပီ။ လွိမ့္မူးမေနၾကနဲ႔ဦး၊ ေရထဲေျမာသြားမယ္"
"ဟာ ဖတ္ ... ဖတ္ လြဲပါေစ၊ ဖယ္ပါေစ။ ေဝႀကီးရာ နင္ရဲ့ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးကို ေရထဲငုံ႔ေဆးပစ္လိုက္စမ္း။ ဒီမွာ ငါ ဘုန္းလၽွံေမာင္ေျပာတာမွတ္ထား။ ဘယ္အေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ အဓိကက ဘာလဲ ... ဘုရားတဖို႔ပဲ"
ေတးေတးေျပာပုံဆိုပုံေတြၾကည့္ၿပီး ညီမိုးလြင္မွာ အံ့လည္းဩရသလို ငိုခ်င္းလည္းခ်ခ်င္လာသည္။ မူးလၽွင္ အေတာ္ေသြးဆိုးသည့္ကေလးမ်ိဳးပဲ။
ေတးေတးသူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အဖြဲ႕လိုက္ႀကီးေရာက္ေနၾကသည္မွာ သီေပါၿမိဳ႕အလြန္က သီေပါေခ်ာင္းဆုံတြင္ျဖစ္သည္။ မုန႔္လုံး၊ ေဖ်ာ္ရည္စတုဒိသာၿပီးေတာ့ မူလအစီအစဥ္အတိုင္း ေခ်ာင္းဆုံကိုအလည္သြားဖို႔ ထြက္လာခဲ့တာပင္။ ဟိုသူဝင္ေခၚ၊ သည္လူဝင္ေခၚႏွင့္မို႔ အမိုးပက္လက္ျဖစ္ေသာ သူတို႔ကားေပၚတြင္ လူဆိုတာရွစ္ေယာက္၊ ကိုးေယာက္ထက္မနည္း။ ေခ်ာင္းဆုံမလာခင္ ၿမိဳ႕ထဲမွာလည္း အႏွံ့ပတ္ၾကေသးတာျဖစ္၏။ ကားေပၚတိုးႀကိတ္ေနေအာင္ ရပ္ရသည့္ၾကားက ေတးေတးတစ္ေယာက္မွာလည္း ညီမိုးလြင္ကို စိတ္ေကာက္ေန၍ မ်က္ႏွာေတာင္လွည့္မၾကည့္ပါေပ။
အမွန္ဆို စိတ္ဆိုး၊ စိတ္ေကာက္ေနခ်ိန္ ညီမိုးလြင္ဆႏၵအရဆိုလၽွင္ေတာ့ အျပင္ထြက္မလည္ခ်င္။ သို႔ေပမဲ့ အားလုံးခ်ိန္းဆိုထားၿပီးကာမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးၾကရသည္။ လည္ဖို႔အေစာႀကီးေရာက္ေနၾကသည့္ ကေလးေတြလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းၾကၿပီဆိုေတာ့ အႀကီးျဖစ္သည့္သူကပဲ သည္အစီအစဥ္မျပတ္ဖို႔ ဆက္ထိန္းသိမ္းလိုက္ရသည္။ ကားေပၚကလူေတြကို တစ္ေယာက္မွမရင္းႏွီးဦးေတာ့၊ ေတးေတး သူ႔ကိုစကားမေျပာဦးေတာ့ အတူရပ္ေနသည့္ေနာက္ကေနပဲ ခ်စ္သူ႔ပုခုံးေလးကို မသိမသာေပြ႕ထားခဲ့သည္။
သို႔ေပမဲ့ အေျခအေနမွာ ထင္ထားသေလာက္မေကာင္း။ ၿမိဳ႕ထဲလည္ပတ္တာတစ္မ်ိဳး၊ ဟိုလူေခၚသည္လူေခၚတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဆုံကိုေရာက္ေတာ့ ညေနေလးနာရီထိုးေတာ့မည္။ ကေလးေတြမ်ားတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြဘာေတြလည္း သိပ္ၾကည့္ၾကတာမဟုတ္။ အခုလည္း ေခ်ာင္းဆုံစေရာက္ပါၿပီဆိုကတည္းက ဘီယာဂ်ပ္ဗူးလိုက္ရြက္ကာ ေရထဲဆင္းၾကေတာ့သည္။
