-Tanışma-

3K 33 4
                                    

☆

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

☆☆

19.19

Saat tam 19.19'ken görmüştüm onu. Ağlıyordu, bembeyaz teninden süzülen göz yaşları inci gibi parlıyordu, melek gibiydi.

Bir kaç saat daha oturdu o eskimiş bankta, bense tam çaprazında oturuyormuş onu izliyordum. Yaz mevsiminde olduğumuz için hava geç kararıyordu, yine de bu küçük kız için geç bir saatti.

Yavaşça oturduğum yerden kalktım ve yanına ilerleyip yanındaki boşluğa oturdum. Benim oturmamla biraz yana kaymış ve göz yaşlarını silmeye çalışmıştı. Yana kayması ile bankın arkasına duran pembe bavulu yeni görüyordum.

"Merhaba tatlım."

Konuşmam ile hafif irkilmiş ve bana dönmüştü. Yüzümde gördüğü tebessüm onu biraz rahatlamış gibiydi.

"M-Merhaba"

Elimi yüzüne doğru çıkartıp daha demin düzgün silemediği göz yaşlarını silip tanışmak için elimi ona uzattım. 

"Alev, Alev benim ismim"

Gülüp hevesle elini uzatmıştı o da.

"Merhaba Alev abla, İnci ben"

Abla demesine biraz bozulmuştum açıkçası.

"Sadece Alev desen daha güzel olur tatlım.
Neden buradasın ve ağlıyorsun yoksa kayıp mı oldun?"

Neden ağladığını hatırlamış olacak ki tekrar gözleri doldu. Ağlamasını istemiyordum.
Ona sımsıkı sarılmak, her şeyden korumak istiyordum ama ne tepki verir bilmiyordum şu anlık.

"Sarılmak ister misin? Daha rahat anlatırsın tabi anlatmak istersen. "

Hızla göğsüme sığınınca ilk başta  şaşırsam da tebessüm edip sıkıca sardım onu. Başı göğsümde elleri belimde ağlıyordu.

Çok güzeldi, aşırı güzeldi. 

"A-annem bana doğum günü hediyesi vereceğini söyledi. B-biz uçağa bindik buraya geldik. Burası neresi b-bilmiyorum bile. Bana buraya otur, gözlerini kapat hemen geleceğim dedi. Elime bu zarfı verdi sakın açma senin yanına gelen biri açsın dedi. S-sonra ben bekledim ama gelmedi, korkuyorum Alev. "

Bir yandan sırtını okşuyor, bir yandan meleğimi dinliyordum. Ne yani saçma bir klişeye kurban mı gidiyordu İnci'm. Saçmalıktı gerçekten kamera şakası falan mı bu.

"İnci o zarfı bana vermek ister misin? Senin için uygun mu bu? "

Kafasını hafif sallayıp göğsümden yavaşça kalktı. Valizinin yan bölümünden bir zarf çıkarıp bana uzattı. Zarfı alınca tekrar göğsüme sarıldı. Gülmüştüm onun bu haline şirindi.

"Orası rahat mı İnci'm? Sevdin sanırım göğsümü hm?"

Yavaşça kafası sallayıp aşağıdan bana baktı. Kedi yavrusuna benziyordu.
"Evet çok rahat. Burada uyuyabilirim."

Gülümseyip , sırtını okşamaya devam ettim ve zarfın içindeki kağıt parçasını okumaya başladım.

"Merhaba her kimsen,

Bunu yazmak bile benim için gereksiz ama vicdanımın rahat olması için yazacağım.
Kız bugün 18 yaşına girdi yani artık ona bakmak zorunda değilim. Beni aramaya çalışmasın söyleyin o salağa yokum artık. Nefret ediyorum ondan, onu hiç bir zaman sevmedim. Doğmaması gerekiyordu, saçma bir hataya 18 yıl katlandım artık buna gerek kalmadı. Onun o bebeksi yüzünden, davranışlarından, sesinden hep nefret ettim her akşam ölmesi için Tanrıya yalvardım. Onu kim alacaksa alsın umurumda değil isterseniz öldürün gerçekten umurumda değil. İşinize yarar mı bilmem yani salak saçma bir kız. Neyse umarım geberirsin İnci. Annen seni hiç sevmedi. Terk ediyorum seni canım kızım.

Sevgiler Annen.

★★★

Hayır Alev bu bir kamera şakası değil Wattpad kurgusu.

19.19Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin