Hayatta en sevdiğim şeylerden birisi gecenin karanlığında filim izlemektir.hez zaman zevk alarak yaptığım aktivitelerden 1. Sıradadır tàki o güne kadar.
Günlerden 22 ağustos pazar akşamı.
Kanepede oturmuş filim izliyordum mısır eşliğinde filim en sevdiğim filmlerden 2. Sıradadır filimi açtım ve izlemeye devam ettim.
Filim korku filimi ama korku insana azıcık dahi nefes veriyordu filimi izlerken kapıdan bir gıcırtı duydum aldırış etmedim ve keşke baksaydım
Yeniden gözümü filime çevirdim bu sefer ise sanki bir musluk sesi geldi gidip baktım birsey yoktu
Herhalde rüzgar sesidir dedim ve devam ettim
Birden bir çığlık sesi geldi ama çok can çekişen birisinin sesiymis gibiydi ve nedense çok tanıdık geldi bana.
Filimi kapatıp odaları gezmeye başladım.
Bir an odamdaki aynada leke gördüm.
Leke olması imkansizdi çünkü çok temizdir benim odamdaki aynam nedense kirliydi sildim ve temiz olduğundan emin olup oturma odasına doğru yürüdüm.
Filimi açtım ve elimi mısıra uzattığımda mısırın bitmişti.
Yenisini doldurayım dedim ve mutfağa doğru gittim.
Doldurup geldiğimde bir ses daha geldi korkmaya başladım yavaştan çünkü evimde yanliz yaşıyordum.
Bir an çok ürkütücü ses geldi adamdan ağlamak
İstemiyordum
Odama göz ucuyla baktığımda aynada yine leke vardi gidil bakmak istedim sanki bacagimı ileriye doğru açtığımda sanki geri kapaniyordu bacaklarım. Yinede gittim aynada baktım yine birsey yoktu. Açıkçası korkmaya başladım yine gittim oturma odasına filimi açtım izledim biraz
Hemen sonra arkadaşım aradı açtım.
Korkudan onunla bile konuşamıyorum sesler geliyordu odadan ve bir an sanki kulagijin arkasindaymis gibi bir nefes çekme sesi geldi
Arkama baktığımda kimse yoktu arkadaşımın adı simgeyi uyardım simge şeyler geliyor diye konuştuk onunla sabaha kadar hayattaki tek dostum oydu ondan başka kimsem yoktu onunda benden başka kimsesi yoktu o sabahı öyle geçirdik
Ondan sonra nasıl olduysa o korkuyla uykuya dalmışım.
Ve sabah kalktığımda boynum felaket bir şekilde tutulmuştu çok canım yanıyordu
Aldırış etmedim zaten anlamıştım bu evde bir şey vardı o anki korkuyla kendimi dışarı attım.
Nereye gidicem diye düşünürken aklıma ilk gelen kişi simge oldu.ve onun evine doğru yürümeye başladım.
her adım attıkça evden uzaklaşıyorum ve her adımda kalbim ferahlasiyordu.
O an sanki herşey bitecekmiş gibi.
Ama tabiki yanılmışım her zamanki olduğu gibi sanki arkamdan bir ayak sesleri geliyordu akşam akşam saat gecenin kaçı?
Arkamı döndüm ve kimse yoktu zaten simgenin evine varmiştim ama o an kendimi direk banyoya attım aynaya baktım ve aynanın önünde jilet vardı hemen elime aldım ve çizikler atmaya başladım o an sanki hoşuma gidiyordu.
