SAVAŞ 1 (BABASININ İNTİKAMI)

BABASININ ÖLÜMÜ

Küçük bir çocuk uyandığında at ve bağırışmalar duyuyordu.Korktu. Ne yapacağını bilemeden çadırın içinde mahsur kalmıştı. Dışarı çıksa savaşın ortasında kalacaktı. Babasını göremeyince ''Babaaa babaaa ...'' diye bağırıyordu.

Babası sesi duyunca oğlunun yanına koşmaya başladı. Ama koşarken yere düştü. Düşman askerlerden biri gelip adamı oracıkta öldürü verdi. Savaş günler sonra bitti. Çocuk dışarı çıkınca dışarıda birçok ceset ve cesetlerinde başlarında ağlayan birçok bayan, asker, şövalye, savaşçı ve çocuk vardı. Çocuk bu duygulu manzarayı görünce gözlerine dayanamayıp o da ağlamaya başladı. Babasının yerde yattığını görünce yere yığıldı. Orada çığlıklar atarak ağladı. Onu görenler yanına koşarak ''ne oldu sana '' diye konuşmaya başladılar. Çocuk eli ile baba -sını gösterince oradakiler çocuğun acısını anladılar. Çocuğun üzüntüsüne dayanamayanlar onu ikna etmek için her şeyi denemelerine rağmen çocuğu hiç kimse üzüntüsünü indiremedi. Bu da onların acısını da yükseltiyordu. Çocuğun annesi gelince çocuğunun yanında babasının olduğunu görünce o da üzülmüş -tü. Ama asıl çocuğunun üzülmesine üzülüyordu. Çocuğunu alıp çadıra girdiler. Ama çocuk çadırda da üzülüyordu. Çocuk o günü hiç unutamayacaktı. O gün ağzından bir laf çıktı. - Ben, babamı öldüren o katili bulunca babamı nasıl öldürdüyse onu da aynı şekilde öldürecem. diye söylendi.

Bunu duyan annesi "sen ne diyorsun?" diye kızdı. Çocuk annesinin kızmasına üzülmüştü. Çocuğun hem de bugün doğum günüydü, çocuk 10 yaşına girmişti. Doğumundan tam 10 yıl geçmişti. 10 yıl boyunca babasının tek çocuğu olmuş - tu. Ama artık olamayacaktı. Çünkü düşman asker babasının canını almıştı. O gün bu savaşla geçmişti. Gün bitmiş akşam olmuştu. Annesi, çocuk ve halk yatmak üzereydiler. Halk yatmıştı. Geç vakitlerde çocuk yatamadı. Babasının acısını unutamamıştı hala. O gece korkunç bir geceydi.

Sabah oluca hala çocuk ayaktaydı. Annesi "oğlum hadi, bir yatsana."diye konuşmaya başladı. Ama çocuk aldırış etmedi. Bildiği gibi davranmaya kararlıydı. Çocuk umursamadan başını ters tarafa çevirdi. Annesi bu duruma çok üzüldü. "Dün olanları hala unutamadın değil mi?." diye soru sordu. Çocuk başını çevirerek " EVET..." diye cevap verdi. Bu annesini çok sevindirdi. "Acını anlıyorum" diye cevap verdi. Çocuk aniden acısını unutmuş gibi rahat rahat yürümeye, eğlenmeye ve oynamaya başladı. Annesi ile konuşup oynaşıyordu. Ama bir gece bir şey oldu.