Yangında Masal

gelecek.

only love you can heart like this.

yalnız aşk böyle acıtabilirdi.

"Söylesene! Hiç mi canın acımayacak? Hiç mi keşke demeyeceksin? Hiç mi kalbin sızlamayacak?"

"Hayır, canım acımayacak. Keşke demeyeceğim, kalbim sızlamayacak. Duymak istediğin bu mu?"

"Sırtıma defalarca kez bıçak saplandın, şimdi de kalbimi söküp alıyorsun. Söylesene deniz kızı, siz her masal da mükemmel olmaz mıydınız?"

Gülümsedi, burukça. İçim sızlamıştı, ne kadar aptaldım. Kendime yumruk atıp, tekme tokat dövmek istiyordum. Aptalsın diye bağırıp çağırmak istiyordum.

"Masalda deniz kızı kuyruğundan vazgeçip aşık olduğu adama gelmişti. Ama o şerefsiz herif onu tanımamıştı bile. Mutlu son oldu ama değil mi? Ben o deniz kızı değilim, üzgünüm."

"Senden kuyruğunu isteyen yok, senden kalbini istemiştim, sende karşılığını verdin. Yerine kalbimden oldum."

Arkasını döndüğünde yutkunamadım. Boğazıma tırmanan eller onsuz yaşayamayacağımı bağırıyordu kulağıma.

"Söylesene deniz kızı, yüreğimdeki yangını söndürecekse deniz ben vazgeçerim bacaklarımdan."

"Sen beni masal olarak gördün, ben seni yangın. Yangında masal anlatmaya çalıştın, inandım. Ama artık ışıkları açmamız lazım. Alevler masala sıçradı."

deniz kızı kurtarmaya çalıştığı arkadaşının gazabına uğradığında dalgaların onu savurduğu yerin ölüm olduğunu düşünmüştü.

belki ölseydi daha az sızlardı her bir zerresi. şimdi çektiği azap kalbindeydi bunu geçirecek tek bir merhem, ilaç yoktu.

gözünü açtığında nefes aldığı için gözyaşı dökerken, aldığı nefese nefret ile gözyaşı dökeceğini hesap etmemişti.

peki, aşk? kalbi çoktan yerini benimsemiş gibi o adamın yakasına yapışmıştı. peki, gerçekler? peki, doğrular?

♤