SÖZLEŞME

Bölüm 1 |Süpriz|

Hamileyim.

Elimdeki hamilelik testini gelişi güzel masaya fırlattım.

Hayır olamam ben hamile. Derince bir nefes aldım ve odada dolanmaya başladım.

"Hamileyim!" Sesli söyleyince yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı.

Boğuluyormuş gibi hissediyordum. Koşarak telefonumu almaya mutfağa gittim.

Deniz yazısının üstüne basıp telefonu kulağıma götürdüm fakat telefon çaldı çaldı ve kapandı.

Tamam belki de test hatalıdır.

Çantamı alıp içine cüzdanımı telefonu ve evin anahtarını atarak hızlıca evden çıktım. Apartmandan çıkmamla soğuk bir anda etrafımı sarmıştı.

Arabaya binip çalıştırdığımda sonunda kendime sormam gereken soruyu sormayı geçte olsa akıl etmiştim.

Bebeğin babası kimdi?

Aslında her şey 1 ay öncesinde başlamıştı

1 ay önce

"İlgi hızlan babanla tartışıcaksınız yine." Denizin sesiyle sürdüğüm ruju masaya bırakıp yanına doğru ilerledim.

Deniz benim ev arkadaşımdı aslında Deniz'le liseden beri arkadaştık. Dostluğumuz nasıl başladı hatırlamıyorum ama yanımda hep Deniz vardı.

Yurtdışına üniversiteye okumaya gittiğimde aslında Deniz'le kopmuştuk ama Türkiye'ye döner dönmez yine ilk aradığım kişi o olmuştu. Dediğim gibi hep yanımdaydı ve ben de hep yanında olucaktım.

"Hazır mısın?" Evet dercesine başımı sallayıp telefonumu çantama attım.

"Baban ne hakkında konuşucağını söylemedi mi?" Deniz'e ciddi misin dercesine bir bakış attım.

"Babamdan bahsediyoruz sence söylemiş midir?" Başıyla onaylayıp arabaya bindi.

Babam dün sabah arayıp bu gün için bizi kahvaltıya çağırmıştı. Açıkçası biraz endişeliydim. Genelde bu konuşmaların sonu iyi bitmezdi.

Babam zor ve inatçı bir insandı istediğini iyi ya da kötü bir şekilde yaptırırdı.

"Burdan sola dönüceksin."

Arabayı sola doğru kırdım. Babamlara çok sık gelmediğimiz için sürekli yolu karıştırıyordum.

İlerideki beyaz villayı görünce geldiğimizi anladım. Arabayı ön bahçeye üvey annemin olduğunu düşündüğüm arabanın yanına park ettim.

"Hoşgeldiniz İlgi Hanım." Başımla görevliye selam verirken içeri doğru yürümeye başladım. Deniz'de peşimden geliyordu.

Evin içine girerken nerden çıktığını anlamadığım siyah elbiseli beyaz önlüklü bir kadın belirdi.

"Hoşgeldiniz İlgi Hanım. Babanız kahvaltıyı kış bahçesine kurdurdu."

Kibarca gülümseyip teşekkür ettikten sonra kış bahçesine doğru yürümeye başladım.

"Günaydın!" Beni fark eden üvey annem koşarak yanıma geldi ve sarıldı. Bende aynı şekilde ona sarıldım ve göz ucuyla masaya baktım.

Herkes tabağındakileri yiyordu ve çatal bıçak seslerinden başka ses çıkmıyordu.

"İlgi." Babamın sesiyle bakışlarım masanın başına doğru döndü.

"Sana bir teklifim var."  Kalbim deli gibi atmaya başlamıştı. Babam genelde iyi teklifler yapmazdı.