Arrogance ~ Kibir ~ Yizhan ~Oneshot

1

    
     Bu hikaye, bir hayran kurgusudur. Karakterler, isimler, yerler ve olaylar tamamen kendi hayal ürünümdür. Benzerlikler tesadüftür.

    
     Kullandığım resimler, internetten alıntıdır. Yükleyenlerin hakları saklıdır. Onları sadece hikaye kapağı ve içeriği oluşturmak için kullandım.

     Keyifli okumalar diliyorum 💚❤️

                     ~~~~~~

     Xiao Zhan , söz dinlemeyen asi bir melekti. Hem de kibirli. Yeryüzünü, insanları sevmeyen, küçük gören, beyaz bir melek.

     Diğer meleklerle, Dünya düzenini sağlamak için, yeryüzünde görevliydi. Ne yazık ki görevlerini hiç yapmazdı. Bembeyaz kanatlarıyla avare dolaşmayı severdi.

    Bu tavrına dur deme zamanıydı. Tanrı onu yanına çağırdı.

     "Zhan  sen yaradılış nedenini biliyorsun. Bir görevin var ama sen diğer meleklere de kötü örnek olmaya devam ediyorsun" dedi ve ekledi.

     "Şimdi sana tek başına yapman gereken bir görev veriyorum. Eğer bu görevi yerine getiremez isen vereceğim ceza ağır olacak."

     Zhan irkildi. Tanrı ilk kez ona bunu söylüyordu. Ne yapabilirdi? Kanatlarını ve güçlerini alıp yeryüzüne insan olarak yollayabilir miydi? Ürperdi, ya tiksindiği insanlar gibi olursa. Korkusunu belli etmemeye çalıştı.

     "Tanrım, görevim ne?"

     "Bir insana yardım edeceksin. Onun hayatı, baştan sona düzeltilmeli"

     Görev emriyle yeryüzüne dönerken içinde öfke nöbetleri kol geziyordu. Düşüncelerinde kendi ile konuşuyordu. Tanrı neden onu yeryüzüne gönderiyordu ki? İnsanları ve yeryüzünü hiç sevmediğini bilerek hem de.

     "Zavallı ezik yaratıklar, yardım etsek ne olacak sanki? Yaşam süreleri bitince ölüyorlar işte. Hem onlara kim diyor aptalca yollara girin, hayatınızı mahvedin. Sonra Tanrı'ya yalvarın biz de sıkıntı çekelim sizin yüzünüzden."

     İğrenircesine burnunu kıvırdı. Görev emrini açtı.

     "Wang Yibo. Sıradan ve aptal bir ölümlü işte."

     Hayat hikayesine baktı;

     'Wang Yibo ; Küçük yaşta ailesini kaybetti. Yılmadı, çalıştı ailesinden kalan mirasla kendi düzenini kurdu.'

     "Oooo iyiymiş bu, bana ne gerek var ki?"

     Okumaya devam etti.

     'Birikimleriyle ev aldı iki tane. Arabası, bankada parası vardı.'
  

     İçi daralmıştı Zhan'ın.

    'Aşık oldu temiz ve saf bir genç bir adam olan Yibo aşkına güvenerek, herşeyini ona teslim etti.'

     "Hah, basit insan"

     Zhan, yine küçümseyerek, okumaya devam etti.

     'Her şeyini kaybeden  Yibo, yeni bir acının içine düştü. Elinde sadece tamirat isteyen harabe bir ev kaldı. Bunun sebebi ise Yibo'nun utanmasıydı. Evi harabe diye aşkına söyleyememişti.'

     "İyi ki utanmışsın, resmen sokaklara düşecekmişsin."

     'Yibo, insanlara olan güvenini kaybedince, işini de boşladı ve işinden de oldu.'