Sadece kendimi iyi hissettirebilecek insanlarla konuşmak istiyorum artık.
Daha yeni yeni arkadaş çevresi edinmeye cesaretim olmuştu. Kırmıştım kendi algılarımı, unutmuştum geçmişimi, saklamıştım kendimi.
Bu yeni beyaz sayfamda yapamadığım iyi başlangıçlar tekrardan kötü anılarımı zincir halkalarına kavuşturmayı başarmıştı. Paslı şeyler yeryüzüne çıkarsa temizlenmesi gerektiği bariz ortaya çıkar. Saklayamadım o yüzden, kendimi serdim yerlere, verdim dillere.
Her şeyi o kadar çok takıyorum ki, ki den önce bunu nasıl başardığımı anlatmak istiyorum. Beyaz sayfamda en ufak leke istemiyorum ister kırmızı ister mavi isterse siyah olsun. Haliyle kimileri boyalarını akıtabiliyor ve bu durum beni sürekli olarak o lekeyi nasıl silebileceğim hakkında düşündürtüyor, gözlerimi yakıyor.
Bencillik ve Kendine Saygı duyma durumu birbirlerinden çok ayrı şeylerdir. Kendine saygı duyan bir kimse kendinin kötü hissetmesini istemez bu yüzden olabildiğince kendine ve karşısındakine nazik olmaya çalışır. Bencil insan ise kendini ön planda tutar. Kimileri ise kendi saygılarına kazandırmış oldukları bazı öz kimliklerini egoya dönüştürerek bencillikle tatmin etmeye çalışır.
Bu arada, kavgadan sonra bir insana yapabileceğiniz en iyi öç yazı yazmak olacaktır. Bırakın kendileri hakkında yazdığınızı düşünsünler.
O kadar açım ki şu an, aklıma gelen kişi karnımın krampına sebep mi diye şüpheye düşündürtüyor.
Tatlı biri, gözlüklü hem de. Gülüşü de güzel. Onun hakkında çok şey bilmiyorum ama çok mantıksal duruyor. Sanırım benden zeki olması beni cezbetti.
