Suçlu

1. Bölüm

Kitabıma bi şans verdiğin için teşekkürlerrr 🫶🍓

Daha fazla dayanamayacaktım. Bu Koray mıdır nedir her ne zıkkımsa kendini frenlemeli. Öyle elini kolunu sallaya sallaya gelip kardeşimi dövemez. Sustukça ileri gidiyordu ve bu çok sinir bozucuydu.

"Ben çıkıyorum kimse evden çıkmayacak. Olayı çözmeye çalışacağım tamam mı?" Kardeşlerimin suratıma öylece bakmaları sinirimi daha çok arttırmıştı.
"Kapıyı kilitleyin, 2 saat sonra evdeyim."
Son sözlerimi de söyleyip hızla kapının yanında ki askılığa doğru ilerleyip siyah ceketimi elime aldım. Bi anda onların arkamdan geleceklerini düşündüğüm için anahtarı alıp bi andan da ceketimi üstüme geçirmiştim.

"Kapıyı mı kitleyeceksin abla?"

Yok ben bu evin anahtarını aldım ama yan evi kitleyeceğim!

"Evet Ayaz! Peşimden geleceğinizi bilmiyorum sanki. Oturun akşam olmadan gelirim."

Artık en Son konuşmamı da yapıp hızla evden çıktım.
Bir yandan Elif'e olanları mesajla anlatıyor, bi yandan da derin düşüncelere dalıyordum.
Yani sonuçta o kim ki?! İlk önce elini kolunu sallaya sallaya geliyor kardeşimi dövüyor, sonra da onu ikiziyle tehdit ediyor. Hadsiz!

Şeytan diyor dağıt ağzını yüzünü...

Lanet olsun ki arabam da tam bozulacak dönemi buldu!
Hemen bi taksi çevirip Koray'ın evinin olduğu yeri tarif ettim.
Yaklaşık 30 dakikalık bi mesafe vardı evlerimizin arasında.

Sonunda vardığım da hızlıca parayı ödeyip taksiden indim. Güneşin batmasına az bi vakit olduğu için hızlı hareket etmem gerekiyordu. Sonuçta Ayaz ve Betül'ü evde tek basına bırakmıştım.
Her ne kadar 17 yaşında olsalar da onlara güvenmiyordum. Peşimden gelip saçma sapan şeyler yapabilecek kapasiteye sahiplerdi. Öyle bi olgunlukları yoktu.

Gördüğüm 2 katlı evin önünde durduğum da kafam da yapacağım şeyleri planlamaya başladım.

Evet... ilk konuşacağım,zorlarsa bende zorlarım. Onun konuşmamdan anlayacağını düşünmüyordum ama neyse. Uzun bi of çekip kapıya doğru ilerledim.

Zili çaldığım da kapıyı orta yaşlarda ustun de siyah beyaz hizmetçi elbisesi olan bi kadın açmıştı.
Yuh ama yani 2 katlı eve de hizmetçi tutmazsın be uyusuk herif!

"Merhaba, ben Koray'a bakmıştım." Diye sorduğum da kadının ilk yüzü düştü ondan sonra ise derdini anlatıyormuş gibi söylenmeye başladı.

"Ah kızım... Koray 3 gündür eve gelmiyor. Halime hanım da çok üzülüyor. Arıyoruz açmıyor. Biz de bilmiyoruz."

Dedikleri ile şaşırmıştım doğruyu söylemek gerekirse. Acaba kadına kim olduğunu sorsam mı? Ay yok Ya ayıp olur, hem besbelli hizmetlilerden biri işte.

"Tamam efendim. Teşekkürler." Lafı kısa keserek arkamı dönmüştüm ki gördüğüm kişi beni pek şaşırtmamıştı.
Şimdi başlıyoruz...

Elin de ceketi,dağılmış saçları ve saçları kadar dağınık üstü başı...
Bende çok geçmeden lafa girişmiştim zaten.

"Hah! İyi(!) İnsan da lafın üstüne gelirmiş."
Dediğim an ilk sırıttı sonra yavaş adımlarla yanımıza doğru ilerledi.

"Noldu, kardeşin mi öttü?" Dalga ile karışık söylediği cümle sinirimi bozmuştu.

"Ben şimdi seni bi öttürür-"

"Noldu diye sordum. Bana ne yapacağını değil Eflin."
Ayazı çok hırpalamamıştı ama onu Betül ile tehtid etmesi tatsızlık çıkmasının en büyük sebebiydi.

Gözlerimi bir kaç saniye kapatıp açtıktan sonra sakin bir ses tonu ile konuşmaya başladım.

"Bak Koray beni iyi dinle. Bu çocukların annesi veya babasının olmaması onların sahipsiz oldukları anlamına gelmez. Ve sen çok bencilce davranıp birisini dövüp diğeri ile tehdit ediyorsun. Betül hep korkarak evden çıkmak zorunda mı ya! Buna hakkın yok.
buraya kadar anladın mı?"

Koray kafasını sallayarak sıkılmışçasına pozisyonunu değiştirip gözlerini devirdi.
"Eee Eflin sadede gel"

"Eğer seni şikayet etmiyorsam bil ki hala yaptığın iyilikleri unutmadığımdan.
Anlıyorum senin de üzüntülerin var zor bi dönemden geçiyorsun fakat bu çocukları da anla. Hatta beni anla yoksa tekrar anlatmak zorunda kalmayayım." 

Yanımdan yavaş adımlarla geçerek bi yandan da söyleniyordu.

"Aman tutmayın küçük enişteyi..."

Sakin ol Eflin... sakin ol evde seni bekleyen kardeşlerin var. Sakin...

Yanımdan çoktan geçip gittiğin de kafamı çevirdim ve evinin kapısına doğru ilerlediğini gördüm. Hizmetli hanım bi anda nereye kaybolmuştu?
Neyse önemsiz detaylara takılmayalım.

Arkamı döndüm ve sabır çektim. Hızlı adımlarla ordan uzaklaştım. Her şey burda bitmemişti, hissediyordum. Tam demirlik olan kapılardan çıkacaktım ki Koray'ın sesini duydum.

"Eflin!"

Arkamı bile dönmeden adımlarımı yavaşlatarak bağırdım.
"Ne var Allah'ın cezası?"

"Bi kahveye size gelsem?"
Arsız La bu

Şaka mı yapıyor bu? Sen gel ilk kardeşimi döv sonra gel ikizi ile tehdit et sonra da bi kahve de!
Çarp ağzına bi tane rahatla.

Arkamı yavaşça dönüp inanamıyormuşçasına Suratına boş boş baktığım da kendini düzeltip kelimeyi toparladı.

"Yani kardeşine özür dilemeye gelmek istiyorum. Özellikle Betül'e büyük bi özür borçluyum."

Biraz daha sessiz kaldığım da tekrar konuştu.

"Bunca senenin hiç mi hatrı yok?"
Kendimi tutamayacağım...
"Bunca senenin hatırını kardeşimi döverek mi gösteriyorsun?"

Yönelttiğim soruyu beklemiyormuş gibiydi.

"Ya erkek adam tabii. Dövülecek düşecek kalkacak böyle büyüyecek. Sende iyice abla kuzusu ettin çocukları He. Yazık valla bende olmasam çocuğu yarın biri dovse çocuk böm böm bakar. Ama şimdi benim sayemde refleksleri falan da kuvv-"

Sözünü yarı da kesip boş konuşmasına son vermesini sağlamıştım.

"Uff tamam kes. Amma boş konuştun."

...

En sonunda Koray'ın arabasındaydık.
Bizi o götürecekmiş beyefendi.
Her ne kadar güvenmesem de bi şey yapmaz diye düşünüyorum.

10 dakikadır yoldaydık. Arabayı da çok hızlı kullanıyordu öküz. Ölmesek iyidir.
Tam radyodan müzik açmak için öne doğru yönelmiştim ki Koray ani fren yaptı.

"Oha çüş ama yani! Davar yavaş olsana!"
Bağırmamla beraber Koray'ın bana degil yola baktığını farketmiştim.

Farketmez olaydım...

"K-Koray... benim gördüğümü send-"

Sözümü yarıda kesip "evet Eflin...Tamda ondan görüyorum." Dedi.

İkimizin de gördüğü şey cesetten başka bir şey değildi...

Bölüm sonu ❤️

Arkadaşlar öncelikle Koray karakterimiz baş ana karakter değil bilginize...

Yıldızlarrrr