Yilarimi verdiğim hayatımın küçük bir parçası gibi görünen ama yıllarımı alacak büyük bir acıydı bu .. Sadece geceleri aklıma gelen güzel sözlerin tatlı sahibi olan sen ise herşeyden bihaber bakıyorsun gözlerimin içine , benden ne istiyordu hayat anlamaya çalışırken ilk karşıma çıkan kişiye aşık olabileceğimi mi sanıyordum yoksa .. Bilmiyordum aşk neydi nasıl bir duyguydu daha önce hissettiğimi sanmıyordum , bir elin elimde gözlerin ise dudaklarında ne diyecek acaba diye bakıyordu bana ben ise güzel kokunu içime çekerken hafif bir baş dönmesi ile tebessüm ediyordum ... Gözlerinde ki yaş olsam diyorum bazen nadir de olsa senin bir parçam olmak istiyorsun ışte ama bazen de diyordum kendi kendime bir damla göz yaşı olup da ondan kopmak mi istiyorsun diye ve kızıyordum öyle kendimce , ben senin gözyaşın değil hayat arkadaşın olmak istiyordum sadece sana ait bir kalp var burada ama çok derinlerde bunu oradan çıkaracak seyi çok iyi bilirken elimden birşey gelmemesi beni fazlasıyla deli ediyordu ama çaresizlik denilen aptalca duyguyu dahi sende yaşadığım için benim en anlamlı duygularım arasında yeri çoktan almıştı ... Yılların geçmesi yetmezmiş gibi ayrı okullara düşünce gözlerine bakamamak hasretin adı olmuştu benim için o güzel kokuna sahip olamadığım için kendimi suclasamda bi boka yaramiyordu bu sadece acı çekmeme ve seni daha çok ozlememe neden olan şeylerden nefret etmiştim artık bi an once senin karşına çıkıp deliler gibi bagirasim vardı "seni çok seviyorum " diye ama olmuyordu ışte bu kadar mesafe yetmezmiş gibi bi de sevgilin çıktı başımıza dert üstüne doğan bütün dertler yüzünden sigara içmeye başlamıştım bunun ben bile farkına varamazken alkol yolunu almıştı benim kalbime doğru , sanki aşka karşı çıktığım bu savaşta yanımda duracaklarmis gibi aaah saçmalık sadece hissettiklerim ile çıkmak zorundaydım o acımasız savaşa sevdiklerini karşımda değil arkamda çıkmak zorundaydım o zalim hayatın bana gösterdiği büyük engel karşısına ama yok ışte olmayınca olmuyor diyesim gelmesede içimden tek teselli nin bu olduğunu düşünürken hayatim zulüm icerinde yüzen bir köpek baligina benziyordu acimasizlasmis ve sevgisini kaybetmiş bir canavara donusmustum kızlardan nefret etmeye başlarken yine karşımda sen , aşka karşı çık diyordun ama dün gece rüyamda şimdi ne değişti de aşkın yanında saf alıyorsun ben miydim bütün suçla yapma ama yaa benimle derdiniz ne diye düşünürken savaştan çekilmek zorunda kaldım çünkü ben aşka karşı ne kadar dirensemde o orada dururken bana bakıp kaslarını catmasi beni tam kalbimden vurmuş olurdu vee o savaşta kalıp olmektense kaçıp tekrardan karşısına çıkmak en mantiklisi olurdu ama o orada olduğu her dakika ben bir zerre de olsa azaliyordum hemde her defasında ASK GERCEKTEN BU MU ...
