NARUTO TEPKİ

1- Onlarla Nasıl Tanıştın

- onlarla nasıl tanıştın.

Naruto
Daha çocuktun. Ne olacağına yada ne yapacağına karar veremeyecek, davranışlarının neye mâl olacağını bilemeyecek kadar küçüktün.
Herkes gibi eğlenmek ve uyum sağlamak istiyordun. Bu yüzden birkaç kez zorbalık yapmıştın.
Kurbanlarından biride sarı saçlı ve yetim bir çocuktu. Onun hakkında bir şey bilmiyordun, ama 'arkadaşların'
Ona zorbalık yapıyordu. Sende ona zorbalık yapmak istedin. Aslında eğlenceli değildi. Sen kendin bunun 'eğlenceli bir şey'
Olduğu sanıyordun.
Bir süre ona zorbalık ettin. Hatta bazen çok abarttın ve onun giysilerini yırtıp yaktın.
Tanrım... Tam bir zorbaydın.
Bir süre sonra kük çocuk sana iğrendirici gözlerle bakmaya başladı.
Senden korktuğunu düşündün ve kendini poh poh' ladın.
(...)
Evet, o kişi çocukken zorbalık yaptığın çocuktu. Şu an tam önünde ve seni bir zetsu klonundan koruyor.
Çok büyümüş ve gelişmiş.
İlk görüşte onun 'o'
Çocuk olduğunu anlamıştın.
"hey, iyi misin?"

Sasuke

"Merhaba?"

Diye bir ses yükseli, sessizliği boğulmuş evde. Uchiha klanının
Bölgesinde kanlara kaplı bir odada bir cevap bekledin.
Bekledin
Bekledin.
Ama nafile. İçeri girmekten emin değildin. Korkuyordun.
Ama bu korku içeriden gelen bir çocuğun yardım haykırışları ile kesilmişti.
Var gücünle sesin geldiği tarafa yöneldin. Yerde ağlamaktan yorulmuş bir çocuk kıvranıyordu,yani başında ise kanla kaplı 3 ceset.
İlk önce çocuğun yanına gittin ve durumunu kontrol ettin.
"s-sende kimsin?"

"ben mühim değilim.
Asıl senin ismin ne?"

"uchiha... S-sasuke...
Sen? "

"tamam uchiha..
Benim adım
Y/N"

"Y/N... "

Kakashi

Bu günde diğer günler olduğu gibi ailenle bir sorun yaşamıştım.
Baskıcı ve geri kafalı bir ailede doğmak senin suçun değildi.
Sinirle evden çıkıp ayaklarının seni
Götürdüğü yere Gidiyordun.
Bir süre sonra kafandaki şarkı ve ayaklarının ritmik hareketlerini kesen bir duvarla Karşılaştın.
Duvarın hemen ötesinde bir dükkân vardı, bir kitapçı. Elini cebine attın ve birkaç bozukluk buldun.
Kitapçıya girdin ve içeriye bir göz attın. Güzel kitapları inceledin ama sana göre bir kitap Bulamamıştın.
Biraz daha inceledim ve sıkılıp kapının yolunu tutun.
Yavaşça kapıya doğru yürürken etrafi inceliyordun, içinde bir umut vardı.
Sonra bir kitap gördün, yeşil kapaklı bir kitap. Dikkatini çeken şey üstündeki "+18" yazılardı.
Elini kitapa uzattığın anda başka bir il daha Seden önce davranıp kitapı almıştı. Sen hala ona bakarken süpürge saçlı çocuk kitapın parasını ödeyip kitapçıdan çıkmıştı bile.
Bir dizi küfürün ardından ona seslendi. Ne şanslısın ki çocuk dönüp sana 'Ne' dermişçesine baktı.

"rahatsız ettiğim için üzgünüm ama o kitapı okumak istiyorum.
Sorun olmazsa bitirdikten sonra bana ödünç verirmisiniz?"

"hayır. İyi günler küçük hanım."

"ne? Şeref yoksunu seni!"

Bu adam seni reddetti.
Hemde çok nazik bir şekile istemiştin.
Ona o kadar gıcık olmuştun ki
Ona söverken yeni bir alfabe bulmuştun.

Olaydan kısa bir süre sonra masanın üstünde o gün ki kitap ve ufak bir not
Bulmuştum. Notta.

" değerimi bil küçük hanım.
Ufakta olsa bir şerefe sahibim. "
Yazıyordu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bu gün sadece 3 karakter yapacağım ama yarın daha fazla karakter yaparım.