DURSUN ZAMAN

0.1

''Güneş, kafanı kaldırma vakti gelmedimi sence o telefondan elinden alcam tüm sene göreceksin'' annemin sanırım 7. seslenişiydi bana. Yeni okulumun yeni senenin ilk günüydü ve ben o okula gitmek istemiyordum. Canım 'üvey babacığımın' verdiği parayla gitmek istemiyordum o özel okula ama annemi üzmemek için katlanıyordum. Tabi ki üvey babanın yanında getirdiği canım 'üvey abiciğim' de vardı.  Annem için katlanacaktım sanırım.

''Anne nefis gözüküyor kahvaltı ama sanırım ben geç kalcam okula o yüzden afiyet olsun sana''yanındaki iki kişiyiyi görmezden gelerek annemin yanağına öpücük kondurup çıktım evden.

Aslında geç kalmamıştım okula babamı görüp gitmek istiyordum okula. Babam ve annem trafik kazası geçirmişlerdi. Doğum günümde. 2 yıl bunun travmasını yaşamıştım kendimi suçlu görmüştüm babamın ölümünde. En sonunda olanları kabullendim sanırım. Ama kendimdende bir şeyler feda etmem gerekiyordu. Annem yüzünden güvenim kırılmıştı. Babamın ölümünün ardından hemen evlenmişti evet babamla sorunları vardı ama hemen hemde benim istemediğim biriyle, babamın düşmanıyla evlenmişti. Annemle aram şuan iyi çünkü o mutlu ve ben onuda kaybedemezdim. 

Babam olmadığından beri şarkılara sığınmıştım. Etrafımdaki herkesi kaybediceğim korkusundan herkesten uzaklaşmıştım ve geriye benle şarkılar kalmıştı. Ha bide annem. Taktım kulaklığı kulağıma ve babamın yanına gitmeye hazırdım.

Terkedilmiş bir şehrin ortasındayım

Altım çamur, üstüm yağmur ama bak burdayım

 Bazı şeyler kaybetmeden sevilmiyor

 Bedenim burada fakat ruhum kabul etmiyor 

'bazı şeyler kaybetmeden sevilmiyor' Babam öldüğünden beri babamın mezarına giderken dinlediğim klasık şarkıydı. Babamı kaybetmeden önce aramız öyle mükemel bir baba kız gibi değildi evet ama seviyordum.  Kaybettikten sonra daha çok sevdim babamı o her daim benimleydi,kalbimdeydi. 

Gelmiştim mezara. Alışamamıştım babamın hala burda olduğuna. Sanki sanki bir an arkamdan gelicek sarılcak bana dicek ki 'burdayım kızım' çok zordu ona ordayken selam vermek konuşmak çok zordu. ''Babam ben geldim.Çok olmadı aslında dünde yanındaydım ondan önceki günde. Seni hiç yalnız bırakır mıyım babam'' toprağını aldım elime yumuşacıktı,sıcacıktı babam. '' Baba biliyor musun kızın 11. sınıf oldu bu gün ve yeni okulu oldu'' sustum devamını getiremedim. O adamın parasıyla bir okula gideceğimi söyleyemedim babama '' babam bazen diyorum ki sizin kaza yaptığınız gün keşke dursaydı zaman keşke o gün öyle bir şey yaşanmasaydı çok özür dilerim babam'' Sarıldım toprağına babama sarılamadığım kadar sarıldım. Kokladım toprağını onu koklayamadığım kadar kokladım. Bir toprağa bir şey hissetmek nasıl bi his bilir misiniz siz?''baba sana söz veriyorum ki kimseyi senden fazla sevmeyeceğim eğer birini o kadar sevdiysem söz ilk seni tanıştıracağım. kıskanma kıskanma senden fazla sevemem zaten.'' Güldüm.  Sahi babamda bana karşı gülmüş müdür? son kez sarıldım ona ve veda edip kalktık ordan yalnız bırakmak istemiyordum ama sanırım kızının başarılı bir kızının olması için benim okula gitmem gerekiyordu. 

Okul eve 15dk uzaklıkdaydı. Annem çoğu zaman bir servise yazdırmak istese de ben istemedim. ona söylemesemde her gün babamın yanındaydım ve babamın yanına gitmem için servise binmemem lazımdı.

Burası okul muydu? Okul değil de sanki tüm egolu zenginleri burda toplamış gibiydi. Ben buraya yarım dönem bile katlanamazdım. Besleme çekip girdim içeri. Okul üvey babamın ortak olduğu bi okuldu ve duyduğuma göre diğer ortağının çocuğuda bu okuldaydı. 

Müdür klasik bir konusma yapıyordu. 9.sınıflara okulun kurallarını anlatıyordu. Sanki hepsi uyuyordu ya kurallara. 12. sınıflarada başarılar dileyip bitirmşti konuşmayı ve herkes sınıflarına dağılıyordu. Üvey babam okulun ortağı olduğundan daha gelmeden namım yayılmıştı çok mu zengindi bu adam yoksa çok mu ünlüyü? Daha kimseyle bir samimiyet kurmadan kızlar yanıma gelip '' Ya canım hoşgeldin okula sen Yağızın üvey kardeşi mi oluyorsun '' evet anladım ben bunların derdini sanırım bunların tek olayı Yağızdı. Siz bir de bana sorun ne çektiğimi o çocuktan 

Sınıftaki herkesi gözlemliyordu. Sanırım tüm sene böyle olucaktı çünkü bu tiki kızlarla uğraşmaktansa yalnız kalmayı tercih ederdim. Bu gergin ortam bana fazlaydı hoca gelmeden su almam lazımdı. 

''Önüne baksana kızım yol geçen hanı mı '' başlamıştı benim mesai. ''Bak bana kızım demeyi kes ve önüne bakmadan gelen sensin aptal birde özür dilemek yerine bana atarlanıyorsun'' sınıftaki herkesin gözü bizim üzerimizdeydi. Tamam hanım hanımcık yapımdan bu kadar ses çıkmış olabilir neden hiç mi görmediniz. 

''Çattık ya '' çottok yo kendini beğenmiş. Tam dışarı adımımla beraber hocanın içeri girmesi bir olmuştu. Şu aptal yüzünden su da alamamıştım .

''Evet çocuklar yeni bir döneme hazır mıyız? Görüyorum ki sınıfımıza yeni kişiler gelmiş.'' bana bakarak konuşuyordu hayır lütfen aklımdan geçeni yapma. '' Canım kendini tanıtmak ister miydin'' evet tahmin ettiğim şeydi şaşırmadım artık . Tahtaya çıktım ve kendimi kısaca tanıtmıştım.

'' Ben Güneş. Güneş Sayın'' bence gayet yeterliydi beni daha fazla tanımalarına gerek yoktu '' Güneşciğim yanlış bilmiyorsam baban okulumuzun ortaklarından biri değil mi '' kalbim kalbim çok kötüyüdü o adamın babam diye anmaları berbat bir şeydi '' Düzeltiyorum hocam üvey babam '' sonuçta babamın hakkını yediremezdim. '' ve evet okulun ortaklarından. 

''Özür dilerim Güneşciğim. Siz tanışmıssınızdır belki Erdemle. Erdemde okulun diğer ortağının oğlu'' hocanın eliyle gösterdiği kişiye bakmıştım. Ben şansımı seveyim o çarpıştığımız ukala bey aptal apatl 'ayvayı yedin sen' sırıtışı yapıyordu çokta umrumdaydın. Salak şey bakışı atıp yerime geri oturdum. Evet salak şey bakışı attım ve tüm okula bu bakışı yapıcam gibi gözüküyor.

Yerime geçtiğimde aptal çocuk bakıyordu hala. '' Ne bakıyorsun sirk mi oynatıyoruz burda'' hocanın sessiz ol uyarısıyla ikimizde önümüze dönmüştük.

Benim bu çocuktan çekeceğim vardı...

.

.

Ve yine ben yine ben. Yeni bir hikayeye hazır mıyızzz. Güneş ve Erdemin uyumu der  susarım yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyor olacağım. KOCAMAN ÖPÜLDÜNÜZ