𝔽𝕝𝕒𝕤𝕙 𝔽𝕚𝕔𝕥𝕚𝕠𝕟

#17

“Punta ako riyan, Bud. Inom tayo?” my buddy chatted me in my messenger.

When I check the time. It was 3 am. Dunno why I can't sleep too. Something bothered me.

“Woah, I thought you aren't drinking. Ilang aya ko na sa’yo dati ayaw mo,” I replied.

“Ayaw mo ba? Ngayon lang eh. Bili ka na agad!”

“Gusto, dali na may stock pa ako rito sa fridge. Saan ka ngayon?” I asked.

“Papunta na sa iyo.”

“Duty mo ngayon hindi ba? AWOL ka na naman?”

“Hindi uy, break lang namin 3 days nga lang binigay eh. Papunta na ako,” he said then he log out.

Inilabas ko ang ilang mga stock kong beer sa fridge. I thought he had problem. Des-oras na gabi eh, pagbigyan ko na since minsan lang iyon mag-aya.

Kasabayan ko siya sa training, grumaduate kami nang sabay as CS at pareho ng lugar ng napagdestinuhan. Break ko ngayon kaya wala ako sa barrack.

After a couple of minutes, someone knock the door. Napangiti ako co’z I know it's him.

Pagbukas ko ay hindi nga ako nagkamali, agad siyang pumasok at naupo sa upuan kung saan nakalagay ang inumin. He is as if my little brother  na din kaya tiwala na ako.

“Wow, lakas ah. May problema ka ano?” I asked.

“No. Gusto ko lang makipag-inuman sa’yo uy!” he said. “Walang pulutan?” he added.

“Demanding ah? Sige kukuha ako sa kusena.”

I left him then sudden my phone rang.

“Sarge, may problema po ba?” I answered my phone.

“In-ambush kami rito sa barrack, patay na si John,” ramdam ang panlulumo sa boses ni Sarge.

I open my mouth but no words came out on it.

“Secured na ang lugar.  Punta ka muna rito. Kulang na kami sa tao,” he said that makes my hair on nape went up.

Dahan-dahan akong napalingon sa kinaroroonan ng kasama ko.

“P-pero? A-andito siya sa bahay. Eh sino ang kasama ko rito?”

“What?”

Napalingon si John sa akin and he smiles at me. My tears sudden fell on my checks while looking at him.

“Patay na siya kaninang 3 lang, andito pa ang bangkay niya sa kampo, dilat pa ang mata parang may hinihintay pa.”