GECENİN GÜNEŞİ

KISACASI SERSERİSİN

Sabhın ilk ışıkları güne başlamak uyanmak nefretin baştacı okula gitmek niye bu kadar işleme gibi geliyor hemde lise de son senen sınava hazırlanıyorsan yemek olarak deneme seçme bütün dersleri birbirine karıştırma gibi sonuçlar orataya çıkarmakta

Evet ne kadar da mantıklı bir insanım eğer ünlü olarsam sözünün bütün her okuldan nefret eden (veliler hariç) herkese duyururdum

Sabah sabah yastığımı aramakla işe başlamak benim günlük rutinim kimse sorgulamasın aşağıdan bağırış ve çığırmalar bizim evin vazgeçilmez ikilisi olarak devam ediyor

-Banuuu yine mi yastığını mı arıyorsun yeter bıktım senden 18 yaşından olan ben miyim sen misin belli değil

günlük azarlamalar varsa kesin rüyada veya olmuş değilim ne diyorduk evet okul aslında çok okumamı gerektiren bi meslek değil ama işte eğitim sistemi allahtan matematiğim iyi neyse ki bu sene gidiyorum sınava daha çok var çünkü 12. sınıfa bugün başlayacağım okul hakkındaki olmsuzluklarımı kenara bırakalım hadi bana geri dönelim

Banu Çiçek Soydan 18 yaşıma girememiş 19 temmuzu bekleyen masum ben polis olma konusunda oluşan düşüncelerim var
...
Yıllardır canım müdürümle(!) kavgamızın nedeni etek ya diyorum benim bi salın pantolon giyeyim yok anlamıyor adam anlama gıtlığı var neyse arkasından konuşmayalım eteğimi üzerinede dolapta bulduğum t-shirt geçiridmm ayağıma çorap giyerek arkama bi baktım ne kadar güzel odada bir kıyfet yüzünden dolap yere inmiş köpek eniğini kaybetse bulamaz neyse gelince toplarım çantamı kaç aydır el sürmedim yazın yaşadım maceralar sonrasında annem evden çıkmamak benim için en hayırlı dua olacaağını belirttikten tam 2 hafta sonra evden çıkıyorum sanki karantinaya alındım
-BANUUUUUUU NE VAR BU ODADA
yanlız ders 9:10 da başlayacak saat 8:10 olması dışında hiç bir sorun yok hemen odanın kapısnı açıp kapıdan dışarıya baktım yok radar yok hemen kapıyı geri kapattım annem yukarı gelmeden aşağıya uçmam lazım odayı görürse bittim ben hemen aşağıya koştum sanki koşamadım üstümde bir ağırlık hissedene kadar merdivenden deüştüm kaburgalarımı hissetmiyorum galiba
-KALKKKK
ya bi insanın üzerine 100 kilo biri atlarmı ben altta kalanın canı çıksın oynuyor gibi can çekişirken o hala telefonla konuşuyor telefonu elinden alıp kapattım elime ulaşmak için daha çok tepeme çıktı
-SERKANNNNNN
-abi de kalkcam
-anneeeee
annemin ortma giriş şekli ve benim abiciğimin korku seviyesi aynı seviyede olabilir annem bana her zaman ki ölümcül bakışların tadını taddırınca kahvaltıya geçtim annem hala bağırıyordu ben duymuyordum çünkü airpodsum dan şarkılar dinliyordum bir an kapıya çkıktım ayakkabımı giyerken annem ne ara yukarı çıktı bilmiyorum etrafta göremeyince hemn çıktım evin kapısı kapandı evden
-BANUUUU
-şu nada bu bağırış sanki düğünden kaçan gelinmişim havası veriyordu bir yandan koşuyorum bir yandan da arka fonda
mabel matiz-fan
çok iyi gidiyordu yavaşlaya bilirdim elli yaşındaki kadın buraya kadar koşamaz bir anda omzuma kol atıldı döndüğümde başımın belası tabikide
-kız o kıyafetler neydi öyle ben bile daha topluyum
-sus vallaha yapıştırırım
-hadi hadi
yolda kedi köpek gibi birbirimizi yedik okulun kapısına geldiğimizde hala benle beraqber olduğunu farrk edince hayırdır der gibi baktım
-şimdi bunlar senden büyük görünüor bunlar seni yer ben arkanda durayımda bişey olmasın
-bizimde kendimize göre ortamımız var
-bak şunlar kesin seni yer
dinlemden hemen bahçeye girdim yer dediği insanalr sayemde kaç tane kavgaya girdi ben girince yanıma geldiler abimin ifadesini görmek için baktım yüzüne göz kırparak onalra döndüm konuşmaya başladım bu sene 11. sınıfları hatırlamıyorum sanki yeni geldiler okula onları tanıyacağız öyle hissetmeye başladım çünkü hepsi kenarda kuzu kuzu bekliyor bunlarla uğraşması ne güzel olur be neyse yanımıza abimin gelmesiyle düşüncelreden sıyrıldım bi de ne göreyim biri daha var bizden büyük olduğu kesin onu fark etmemiştim abim el sıkıştı kesin arkadaşı abim banaq döndü
-banu bu deniz
-DENİZZZ ABİİİ
deniz abi benim ilkokulda favorimdi benden 2 yaş büyük ben her zman sarılırdım ortaokul ve lise hayatımda izmirden şanlıurfaya gitmek zorunda kaldı ama geri dönmüş
...
-ee ufaklık nasıl
saatlar geçmişti sanırım okulun il gününden karnım ağrımış abim beni daha okula katmadan aldı ağrıdığndan benim bile haberim yok şimdide bi kafe de oturmuş eskilerden bahsediyorduk onların hayalleri olmadığı iin daha çok ben konuştum onlar beniş dinledi gibi bir şey oldu sanırsam