Midnight / Draco Malfoy

|1| Anlat Bana

22 Eylül 1996

"Hey, Diana!"

"Malfoy?" dedim anlamsızca bakarken ve üstelik anlamsızca kalbim atarken. "Sen ağlıyor musun?"

Bana dolu gözler ile bakıyordu. "Ne oldu?" dedim, kalbim gittikçe hızlanıyordu.

"Diana, benim sa-" cümlesine devam etmeden durdu. Sadece bana bakıyordu, yavaş adımlarla yaklaşmaya başladı.

"Sana sarılabilir miyim?" dedi, yıllarca bana demediğini bırakmayan Draco Lucius Malfoy.

Hiç birşey söylemeden hemen ona sarıldım. Bana "Benim sana ihtiyacım var..." derken herşey kaybolmaya başladı. Gök gürültüsü sesi duymuşken, aniden uyanmam bir oldu.

Yine rüya görmüştüm ve bir türlü anlamıyordum, nasıl bir rüyada bu kadar duygu hissedebilirdim?

Yataktan kalkıp, hemen üstüme gömleğimi ve eteğimi giydim. Üstüne de süveteri ve slytherin cüppemi giydim.

Tekrar gök gürüldedi. Bu sene hava anlamsız biçimde karanlık, bulutlu ve yağmurluydu. Olsun, hep istediğim de buydu zaten.

.
.
.

Büyük Salona kahvaltı için gidiyordum, tabi yaklaşık 25 dakika geç kaldığım için hızlı adımlarla. Koridorda Dylan ile karşılaştım, gülümseyerek bana doğru geliyordu.

Dylan: Günaydın uyuyan güzel bakıyorum da sonunda uyanabilmişsin.

Diana: Geç dalganı sen. Sadece alarm kurmayı unutmuşum, yoksa hep erken kalkarım.

Dylan kolunu uzattı, koluna girdim ve devam ettim.

Diana: Ayrıca bunu her gün geç kalkan birinin demesi ayrı bir komik.

Bu sözün ardından tekrar gülümsedi. Konuşarak gittiğimiz Büyük Salon'a varmıştık. Mattheo ve Pansy yan yana oturuyorlardı. Karşılarındaki iki yer boştu, Dylan ile oraya oturduk.

Dylan: Günaydın gençler!

Mattheo: Sizede.

Pansy: Günaydın.

Kahvaltıya başlamıştık. Dylan susmadan bir şeyler anlatıyor, onu dinliyorduk. Gözlerimi Pansy'e çevirdiğimde, yemeği ile oynadığını fark ettim.

Dylan: ... bende o yü-

Pansy: Diana, kahvaltıdan sonra seninle bir şey konuşmam gerek. Özel olarak.

Birden kafasını kaldırıp bunu demesi garip gelse dahi, anlamsız bakışlarla cevap verdim.

Diana: Tabii, hem benim de anlatacaklarım var.

…………………

Susmadan geçen kahvaltıdan sonra ders başlamadan, bahçede Pansy ile bir yere oturmuştuk. Çok kimse yoktu, yağmur yağdı yağacaktı. Pansy iki saat lafı dolandırdıktan sonra nihayet konuşmaya başlamıştı.

Pansy: Diana, biliyorsun Draco benim çocukluk arkadaşım. Son zamanlarda o hiç iyi değil ve-

Diana: Pansy, canım bak seni çok seviyorum, ama biliyorsun Malfoy ile hiçbir zaman aramız iyi olmadı. Onun iyi olmaması inan hiç umrumda değil.

Pansy: Diana…

Derin bir nefes alıp verdi ve devam etti;

Pansy: Onu sevmiyorsun ama beni seviyorsun ve bunca yıllık yakın arkadaşlığımıza dayanarak bana yardım etmeni bekliyorum.