Jestem Astoria, mam piętnaście lat i od zawsze jedyne czego chciałam to spokojne wspólne życie razem z braćmi i rodzicami. Niczego do szczęścia więcej nie było mi potrzeba. Jednak nawet tak mała rzecz nie mogła się spełnić w moim przypadku. Dwudziestojednoletni Colin, mój ulubiony i najbardziej troskliwy brat, wyprowadził się pół roku temu do małego mieszkania na przedmieściach Greentown . Moja matka także musiała wyjechać. To wszystko przez chorobę wuja Noego, którego nigdy nawet nie poznałam. Chciałam dowiedzieć się jakim jest człowiekiem. Może utożsamia się właśnie ze mną! Nienawidził by bliźniaków tak samo jak ja. Czytałby całymi dniami, i uwielbiał by mnie tak samo jak ja uwielbiam siebie. Było to mało prawdopodobne, ale cóż nam zostało jak właśnie nie nadzieja? Teraz jednak czas zacząć gorszy temat tyczący się właśnie moich wrogów. Aiden i Dylan, czyli najbardziej denerwujące bliźniaki na świecie, nigdy nie dawali mi spokoju. Mają siedemnaście lat i żadnego planu na życie. Szczególnie tutaj mam na myśli Dylana, który ledwo zdaje do klas i oprócz wyciskania nie potrafi nic. Aiden za to, to taki typowy pan nudziarz, który zawsze się wymądrza mimo, że nie wie co chce robić gdy już wejdzie w dorosłe życie. Jedyne co go interesuje to nauka. Żaden z nich nie jest nawet w połowie tak dojrzały jak Colin. Często mam wrażenie, że nawet do mojego poziomu nie dosięgają. Oczywiście kłócą się częściej niż ja, a to duży wyczyn. Ojciec za to jest bardzo spokojnym człowiekiem. Zupełne przeciwieństwo matki. Co prawda, radzi sobie z nami, lecz często widać, że jest mu ciężko dlatego ja muszę pilnować braci. Niestety jak się okazało, już przez dłuższy czas nie będzie musiał nas pilnować. Wyjeżdża do Europy. Pracuje w firmie produkującej sprzęty AGD. Ma bardzo wysoką posadę więc z jakiś niewiadomych dla mnie przyczyn musi wyjechać. A więc razem z bliźniakami musimy zamieszkać u wuja. Było jasne, że choć wuj Noe czuje się już lepiej, niestety nadal nie tak dobrze by opiekować się sobą. Jest dla niej bardzo ważny. Nie pokazała nam go nigdy, a co dopiero przedstawiła. Nie wiedziałam więc, czego można się spodziewać.
