Syndroom van de liefde

Proloog

Vol zenuwen zat Tess de Lange op de eerste rij naast haar medestudenten. Haar linkerbeen trilde op en neer, op en neer, op en neer. Merel legde haar hand op Tess haar knie.

'Doe is niet zo gestrest joh,' fluisterde Merel haar toe. Tess grinnikte zachtjes, 'ik kan het niet helpen,' fluisterde ze terug.

Terwijl een aantal professoren nog hun praatje afrondden, keek Tess om haar heen. De zaal was tot de nok toe gevuld met studenten, professoren en vrienden en familie. Ergens halverwege de zaal ving ze een glimp op van haar eigen familie. Zoals gewoonlijk hadden haar ouders een grote glimlach op hun gezicht en straalde de trotsheid van hen af. Naast haar ouders zag ze haar broers zitten. Allebei gekleed in een net overhemd  met een pantalon eronder. Tobias was de oudste van vier kinderen. Sinds jongs af aan had hij een groot verantwoordelijkheids gevoel en Tess keek altijd tegen haar broer op. Naast hem zat Milan, Tess' tweelingbroer en tevens beste vriend. Ze konden geen dag met of zonder elkaar. Tot slot zag ze haar zusje zitten, die verveeld voor zich uit staarde. Maartje was een 'nakomertje' geweest, zoals veel mensen grapten. Alles aan haar schreeuwde momenteel puberaal gedrag, hoewel ze zelf natuurlijk vond dat ze enorm volwassen was. Desondanks, had Tess een goede band met haar.

Tess schrok op uit haar dagdroom toen Merel haar wederom aantikte, 'wij zijn nu Tess,' fluisterde Merel.

Tess stond op, streek haar jurkje nog eens glad en volgde Merel richting het podium. Zachtjes klikten haar hakken tegen de traptreden en toen ze eenmaal stond, was ze blij dat ze niet gestruikeld was.

Net zoals Merel nam ze plaats aan de tafel waar een diploma met haar naam op lag. Heel even voelde het bijna onwerkelijk, dat ze zo haar diploma zou ondertekenen. Maar toen ze aan al haar harde werken dacht, voelde het meer dan verdiend. Tess nam de pen in haar hand en krabbelde in één soepele beweging haar handtekening onderaan de pagina. Opgelucht haalde ze adem en keek ze recht door de zee van mensen naar haar familie, die haar vol trots toelachten.

Glunderend lachte Tess naar de camera en schudde ze de hand van een professor, die haar nogmaals feliciteerde met het behalen van haar bachelor Geneeskunde. Tess bedankte hem en liep weer terug naar haar stoel.

Na afloop van de diploma uitreiking baanden Tess en Merel zich een weg door de mensenmassa. Het duurde even voordat ze beiden hun families gevonden hadden. Vrijwel meteen werd Tess omhelst door haar beide ouders.

'Gefeliciteerd lieverd,' zei Robert de Lange. Hij was zo trots als een pauw op zijn dochter. 'Bedankt pap,' glunderde Tess.

Ook Josje drukte een kus op de wang van haar oudste dochter, 'nu gaat het pas echt beginnen' zei ze.

'Mam, mag ik even genieten van deze mijlpaal? Bedankt.' grijnsde Tess.

Tobias legde een hand op de schouder van zijn jongere zusje. 'Ja, geniet er nog maar even van zusje. Straks ren je als een kip zonder kop door het ziekenhuis en mis je deze tijd.'

Tess deed een poging om haar broer een tik te geven, maar het was hopeloos, gezien Tobias twee koppen boven haar uitstak. 

Nadat Milan en Maartje hun zus nog feliciteerden, was het hoogtijd voor een borrel om Tess haar behaalde diploma te vieren.

In het café om de hoek nam de gehele familie plaats aan een hoge tafel met wat barkrukken erom heen. Ook Merel sloot zich met haar familie hierbij aan. Terwijl de glazen champagne gevuld werden, keek Tess de tafel rond. Ze was ontzettend blij en dankbaar voor haar familie en beste vriendin. 

'Jongens, proost op nog een fantastische arts die familie De Lange rijk is,' proostte Robert.

Tess rolde met haar ogen en lachte verlegen. Diep van binnen wist ze dat haar vader dit altijd zo gehoopt had. Sinds kleins af aan nam hij Tess en Tobias al mee naar het ziekenhuis,  daar brachten ze veel tijd door met de zusters. Langzaam maar zeker raakten beide kinderen gefascineerd door het werk en wisten ze het zeker: ze zouden in hun vader zijn voetstappen volgen. 

Met een glimlach dacht Tess terug aan alle mooie herinneringen die ze vroeger als kind heeft gemaakt in het ziekenhuis, hopende dat ze tijdens haar co-schappen nog veel meer mooie herinneringen zou opdoen. 

Tess hief haar glas en proostte op het einde van haar bachelor, maar op het begin van een nieuw avontuur.