កម្តៅស្នេហ៍បម្រែបេះដូង✔️

Ep31🔞

«លោកខ្ញុំ...ខ្ញុំ...» សូហ្វី ញ័រមាត់តតាត់ពេលដែលរាងកាយននលគោករបស់នាងបង្ហាញឱ្យគេឃើញស្រស់ៗទោះជាមេឃងងឹតតែពន្លឺព្រះច័ន្ទបានជះមកចាំងលើរាងកាយរបស់នាងទើបគេអាចមើលឃើញរាងរៅស្រឡូនស្អាតរបស់នាងពេញៗភ្នែក ជីមីន ញញឹមចុងមាត់ហើយលើកដៃរបស់នាងទាំងសងខាងមកដាក់លើស្មាបើករបស់គេហើយក៏ឱនទៅជញ្ជក់បបូរមាត់ផ្អែមស្រទន់របស់នាងខ្លាំងៗដូចជាស្រេកឃ្លានបបូរមាត់មួយនោះខ្លាំងណាស់យ៉ាងអញ្ចឹង។
« ហ្វី អូនស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់...» បន្ទាប់ពីដកបបូរមាត់ចេញពីគ្នាជីមីនក៏ឱនទៅខ្សឹបពាក្យផ្អែមល្ហែមចាក់បញ្ចូលមនោគមន៍ដាក់ក្នុងត្រចៀករបស់នាងព្រមទាំងខាំទងត្រចៀករបស់នាងតិចៗ។
«លោក...» សូហ្វី ញញឹមអឹមអៀនពេលដែលឮសព្វនាមដែលគេហៅនាងអម្បាញ់មិញនេះ តើគេកំពុងតែហៅនាងថាអូនមែនទេ? តែហេតុអីបានជាគេធ្វើបែបនេះ? ឬគេកំពុងតែធ្វើតាមអ្វីដែលនាងបានសុំ? គេកំពុងតែផ្តល់ស្នេហាឱ្យនាងមែនទេ? គ្រាន់តែគិតបេះដូងតូចរីកមាឌញ័ររំជួយនាងក៏ហើបខ្លួនទាញគេមកឱបយ៉ាងណែនទាំងភ្នែករលីងរលោងព្រោះតែបេះដូងកំពុងតែមានសេចក្តីសុខ។
«ឱបយូរម៉េស?ដឹងទេថាខឹងឡើងប៉ះឆ្កើតហើយនេះ» សម្តីរបស់គេធ្វើឱ្យនាងក្រហមមុខងាំងហើយក៏លែងគេចេញពីការឱបរឹត គេឃើញនាងអៀនព្រានបែបនេះក៏ឆ្មក់ថើបនាងមួយខ្សឺតយ៉ាងធំ ហើយក៏ងើបមកលុតជង្គង់ចាត់ការសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនឯងរួចរាល់ហើយក៏ទាញភួយមកគ្របត្រឹមចង្កេះហើយក៏ឱនទៅគ្រប់គ្រងបបូរមាត់របស់នាងសារជាថ្មី។
«អ្ហាស៎...»សូហ្វី ភ្លាត់មាត់បន្លឺសម្លេងពេលដែលដឹងដល់បបូរមាត់របស់រាងក្រាស់ដែលកំពុងងែគ្រប់គ្រងឈើរីរបស់នាងពីម្ខាងទៅម្ខាងលេងត្របក់ប៊ឺតជញ្ជក់ហើយក៏ខ្ជាក់ចេញចុះឡើងៗធ្វើឱ្យនាងរមួលខ្លួនដូចជាអន្ទងត្រូវភ្លើងស្រៀវស្រាញព្រមទាំងស្រើបស្រាលបណ្តាលឱ្យក្រចកដៃវែងៗរបស់នាងចាក់ទម្លុះលើស្បែកខ្នងរបស់អ្នកកំលោះធ្វើឱ្យដាច់រលាត់ចេញឈាមមករឹមៗ។ អ្នកកំលោះមិនបានចាប់អារម្មណ៍ជាមួយនឹងខ្នងដែលផ្សាដោយសារកូនឆ្មាតូចរបស់គេខ្វាចនោះឡើយកាន់តែខ្វាចកាន់តែធ្វើឱ្យកម្តៅក្នុងខ្លួនរបស់គេកាន់តែកើនឡើងជាលំដាប់។
«លោកកុំ...» សូហ្វី បើកភ្នែកធំៗស្លន់ស្លោរពេលដែលអ្នកកំលោះទាញភួយចុះដល់ចុងជើងហើយក៏សម្លឹងមើលស្រទាប់ផ្កាក្រហមស្រស់របស់នាងមិនដាក់ភ្នែកព្រមទាំងឱនទៅបន្តិចម្តងៗដើម្បីចង់ភ្លក្សរសជាតិរបស់វា តឬដោយសារតែនាងឃាត់ទើបគេងើបមុខមកមើលនាងសិន។
«ហៅលោកបែបនេះទោះជាឃាត់ដល់ខះក៏ស្លាប់ក៏មិនព្រមដែរ» ជីមីន ញញឹមចុងមាត់ហើយក៏ឱនទៅថើបស្រទាប់ផ្ការបស់នាងព្រមទាំងប៊ឺតជញ្ជក់វាតិចៗហើយរុលអណ្តាតចូលទៅគ្រលាស់ចុះឡើងចំណែកនាងក្រមុំវិញក៏ក្តៅមិនចាញ់គេប៉ុន្មានដែរ ចង្កេះពើងឡើងតិចៗឃើញដូចនេះជីមីនក៏លើកដៃទៅទ្រចង្កេះរបស់នាងឡើងដើម្បីជាការងាយស្រួល។
«អាស៎...ជីមីន...» សូហ្វី ថ្ងួចថ្ងូរដោយហៅឈ្មោះរបស់អ្នកកំលោះគេញញឹមហើយក៏ដកអណ្តាតចេញហើយរុលខ្លួនឡើងមកលើវិញព្រមទាំងវែកសក់ដែលស្អិតជាប់ញើសឱ្យនាងថ្នមៗ។
«ហៅបងថាបងសម្លាញ់មួយម៉ាត់ទៅមើល៍» សម្តីរបស់គេធ្វើឱ្យបេះដូងនាងញាប់ញ័រដោយក្តីរំភើបផ្ទៃមុខរឹតតែក្រហមឡើងៗ នាងលេបទឹកមាត់ក្អឹកហើយក៏ប្រុងហើបមាត់ហៅគេតែហៅវាមិនចេញឃើញពិបាកពេកគេក៏ទះគូទរបស់នាងមួយដៃឮសូរផ្លាច់ ។
ផ្លាច...
«អួយឈឺណាលោក...» សូហ្វី រំអួយហើយលើកដៃទៅអង្អែលគូទខ្លួនឯងតិចៗវាស្អីណាស់ណាទៅគ្រាន់តែហៅថាបងសម្លាញ់មិនកើតសោះចាំបាច់ប្រើហិង្សាដែរ។
«ហៅប្តីខ្លួនឯងថាបងសម្លាញ់មួយម៉ាត់ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ហ៎? បើស្លាប់ចាំបងធ្វើបុណ្យឱ្យ»
«គឺខ្ញុំមិនទម្លាប់» សូហ្វី ស្លន់ស្លោពេលដែលឃើញទឹកមុខកាចៗរបស់អ្នកកំលោះតែនាងមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចដែរបើហៅវាមិនចេញហ៎។
«ទម្លាប់ឱ្យហើយទៅ» ជីមីន ចាក់ទម្លុះក្រសែភ្នែកនាងក្រមុំដោយកែវភ្នែករឹងកំព្រឹសរបស់គេហេតុអីគ្រាន់តែពាក្យផ្អែមល្ហែមនាងមិនចេះប្រើដែរនោះ?កាលពីមុនណាំជុនប្រាប់ថាសង្សាររបស់គាត់ឈ្មោះថាសូហ្វីនោះគួរឱ្យស្រឡាញ់ហើយផ្អែមល្ហែមជាទីបំផុតតែហេតុអីគ្រប់ពេលនៅជាមួយគេនាងធ្វើដូចមិនចឹងខ្យល់អីបែបនេះ។
«ទុកពេលឱ្យបានដែរទេ?» សូហ្វី ធ្វើមុខគួរឱ្យអាណិតដាក់គេរឹតតែធ្វើឱ្យគេឆេះដុំ ពាក្យថាបងសម្លាញ់មួយម៉ាត់សោះក៏ចង់ឱ្យទុកពេលឱ្យ?ពេលណា?មួយម៉ោង?មួយថ្ងៃមួយខែឬុក៏មួយឆ្នាំដែរទៅ?
«ចុះហៅណាំជុនបានហៅប្តីខ្លួនឯងមិនបាន?» ជីមីន និយាយទាំងមួម៉ៅមាត់ស្រែកថាចង់បានស្នេហាដល់ពេលអនុវត្តន៍ពិតៗគេតែម្ខាងសោះជាអ្នកផ្តល់ឱ្យនាងចំណែកនាងគិតតែពីចង់បានមិនខ្វល់ពីអារម្មណ៍របស់គេទេលួងគេក៏មិនចេះសម្តីផ្អែមល្ហែមក៏មិន ចេះតែឱ្យគេទ្រមួយមុខគត់។
«ជីមីន ខ្ញុំសុំទោសណា...» សូហ្វី លើកដៃទៅក្រសោបថ្ពាល់សងខាងរបស់អ្នកកំលោះឱ្យបែរមករកនាងតែគេងាកភ្នែកចេញទៅម្ខាងទាំងមុខស្អុយប៉ែអារម្មណ៍គឺវានៅតែមានជាពិសេសគឺពេលដែលរាងកាយរបស់នាងននលគោកនៅចំពោះមុខគេក្លិនក្រអូនរបស់នាងធ្វើឱ្យគេសឹងតែឆ្កួតតែយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែទប់អារម្មណ៍សិនដែរពករោះគេចង់ឱ្យនាងលួងគេម្តង។
«គិតថាសុំទោសហើយក៏ចប់?»
«ចុះបងចង់ឱ្យអូនធ្វើអី?» សូហ្វី កាត់កេរ្តិ៍កាត់ខ្មាសនិយាយពាក្យបងអូនជាមួយគេដើម្បីកុំឱ្យគេខឹង ឮបែបនេះជីមីនក៏លួចញញឹមក្នុងចិត្តបេះដូងរំភើបពេលបានឮនាងហៅគេថាបង គេក៏គ្រហឹមបន្តិចមុននឹងនិយាយឡើង។
« 10ទឹក...បងសុំតែ 10ទឹកទេ» ជីមីន ញញឹមចុងមាត់ធ្វើឱ្យនាងក្រមុំសឹងតែខ្យល់គស្លាប់មុនពេលចាប់ផ្តើមទៅហើយ 10ទឹក? នាងជាសត្វមែនទេដែលធ្វើមិនចេះហត់នោះ? មិនដឹងជាគេយកស្អីមកគេទេ។
«អូនថា...ចាំយកបណ្តាក់ថ្ងៃល្អទេ? ថ្ងៃនេះបីទឹក ស្អែកបីទៀត ខានស្អែក...អាស៎...» នាងក្រមុំនិយាយមិនទាន់អសសេចក្តីផងក៏ត្រូវប្តូរមកជាសម្លេងថ្ងូរទៅវិញព្រោះគេចាប់ក្តោបប្អូនប្រុសរបស់គេមកស៊កចូលស្រទាប់ផ្កាដែលមានសំណើមជោកជាំរបស់នាងបាត់ទៅហើយ វាឈឺខ្លាំងណាស់ព្រោះគេមិនបានប្រាប់ជាមុនតែការឈឺចាប់ក៏រលុបនៅវិនាទីបន្ទាប់ហើយប្រែមកជាសេចក្តីសុខដ៏ចម្លែកទៅវិញ។
« អាស៎...ជីមីន...»
«អ្ហឹម...ហ្វី...»
សម្លេងថ្ងួចថ្ងូររបស់ក្រមុំកំលោះបន្លឺឡើងកណ្តាលវាលផ្កាយប់ស្ងាត់ក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទដ៏រ៉ូមែនទិកខ្យល់បក់ផាយផាត់ត្រចៀកត្រសៀកៗប្រណាំងជាមួយនឹងសម្លេងសាច់ប៉ះសាច់នៃចង្វាក់ស្នេហ៍ក្តៅរោលរាលរបស់ប្រុសស្រីមួយគូនេះមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏ដល់គោលដៅ ជីមីន ក៏ប្រគល់សំណល់ស្នេហ៍ដែលកើតចេញពីឈុតឆាកស្នេហាម្តុំវាលផ្កាស្ងាត់អម្បាញ់មិញនេះឱ្យនាងទាំងអស់ព្រមទាំងថើបថ្ងាស់របស់នាងមួយខ្សឺតទាំងញើសស្រក់រាងខ្លួន។
អុប៎...
បបូរមាត់របស់ពួកគេផ្សាភ្ជាប់គ្នាជាលើកទីប៉ុន្មានក៏មិនដឹងបន្ទាប់ពីជញ្ជក់មាត់គ្នាឆ្អែតឆ្អន់ហើយនាងក្រមុំប្រុងនឹងរុញគេចេញដើម្បីបានគេងរៀងខ្លួនតែក៏...
«អ្ហាស៎ៗៗ...»
«ប្រាប់ហើយថា 10 ទឹក មិញទើបតែបានមួយទេចង់គេចទៅណាហ៎?»

-------