yalnızlık
Hep kendimi yalnız hissetmişimdir, etraf çok kalabalık olsa bile içimdeki ses benim hep yalnız birisi olduğumu benim buna mahkum olduğumu söyler. Fikirlerimin önemsiz olduğunu söylesem bile beni kimsenin dinlemeyeceğini söyler çoğu zaman fikir belirtirken korkarım aslında fikirlerimin kötü olduğundan değil insanları kaybetmekten korkarım hayatımda büyük yer kaplamasalar bile kimseyi kaybetmek istemem her şeyin benim için önemli bir yeri vardır insanların ,hayvanların ,eşyaların ama kendimin benim hiçbir yerde bir yeri yoktur . Ben yapayanlızım. Hayatımda herkese yer var ama kendime yer bulamıyorum insanlarla bu konuyu konuştuğumda bana şöyle yap böyle yap diyorlar peki gerçekten değişmesi gereken ben miyim? Tamam biliyorum çok karmaşık oldu ne diyorsun kızım sen bu ne der dediğinizi duyar gibiyim beni okuyacaksanız bu kamaşaya alışmanız lazım biraz karmaşık biriyim ama bunu düzelte bikirim sizin için denicem kafamın içi çok dğınık sanki bi panayır gibi aslında çok mutsuzum herr şeyidağıtmak herkesten uzaklaşmak istiyorum Neden mi depremden çok etkiendim depremi yaşamasam bile çocuklugumu geçirdigim yer teyzemler çocukluk arkadaşlarım en yakın arkadaşım kuzenim kardeşim her şeyim hepsi beni bıkraktı işte o zaman gerçekten yalnız kaldıgımı hissettim bu zamana kadar yaşadıgım yanlızlık tamamen bolmuş şimdi komik bir video gördüğümde atıbilicegim kimsem yok ınsta pp değiştirdigimde danışa bilicegim kimsem yok kısaca KİMSEM YOK benim boşlugun içinde gibiyim ama o boşuk öyle kalabalık ki bagırsam kendi sesimi duyamam
